tag:blogger.com,1999:blog-73541737883921234022024-02-20T08:25:45.839+01:00Open je ogen!Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-72727300224276273612016-01-05T16:31:00.000+01:002016-01-05T23:56:13.001+01:00Uit 'Een doosje vol liefde' : Het huwelijk is populair (1)Onder de kerstboom lag een een cadeautje voor mij. Het bleek na het
uitpakken een poeperig doosje te zijn met daarin een groot aantal kleine
papieren rolletjes met uitspraken over de liefde erop geschreven. 'Een doosje vol liefde'.Voor
mijn verjaardag kreeg ik een prachtig opschrijfschrift van Paperblanks. Hoe 'te mooi' om deze twee te combineren en gelijk weer items te hebben om toe te voegen aan mijn blog.<br />
<br />
Deze uitspraken die door het doosje geboden worden, ontlokken gedachten, gevoelens en meningen. Elk mens zal deze vormen vanuit zijn eigen referentiekader, vanuit zijn eigen geleefde leven. Je wordt uitgenodigd te reageren, maar met de vraag of je met dit gegeven rekening wilt houden. Schrijf vanuit je eigen gevoelens en gedachten. Ieder heeft zo zijn eigen waarheid en ieder kan vrijblijvende leren van elkaar. <br />
<br />
<h2>
<b>1. Het huwelijk is populair, omdat het en maximum aan verleiding combineert met een maximum aan gelegenheid. </b></h2>
<br />
Dat is wel een intense om mee te beginnen en hier iets over te schrijven.<br />
Ik ben helemaal niet zo voor het huwelijk. Ja, de buitenkant ziet er leuk, mooi en romantisch uit. Tenminste in de meest van de van de gevallen. Wat bedoelen ze precies?<br />
Een maximum aan verleiding wordt gecombineerd met een maximum aan gelegenheid. Ja, dat is wel waar. Binnen het concept 'elkaar trouw beloven', kun je een groot aantal momenten van elkaar verleiden creëren, ook in het kader van liefde. Het is natuurlijk een positief doosje.<br />
Er zijn ook een groot tal van andere verleidingen waar je aan toe kun geven en waar ook een maximum aan gelegenheid voor geschapen wordt binnen een verbond wat officieel pas eindigt met de dood.<br />
Dit verbond wat kunstmatig een sfeer van 'onvoorwaardelijke liefde' kan scheppen, alleen omdat de woorden uitgesproken zijn in aanwezigheid van getuigen, een voorganger of iemand die de wet vertegenwoordigd.<br />
De onvoorwaardelijke liefde waar ieder mens en zelfs het gedomesticeerde dier, naar op zoek is, heeft echter ook 'het huwelijk' niet nodig om stand te houden.<br />
Het echte huwelijk wordt wat mij betreft pas echt gesloten in het hart en met de ziel . Trouw, vertrouwen, alles voor elkaar over hebben, het elkaar gunnen, vrijheid geven en ervaren, de ander zijn tranen en geluk voelen nog voordat de ander ze voelt, niet zonder de ander kunnen en ondertussen de ander vrij laten om de dingen te doen die nodig zijn om te ontwikkelen, zonder de ander kunnen om die dingen te doen die nodig zijn om persoonlijk te groeien en de ziel zijn doel te laten bereiken, samen dingen doen en ervan genieten, maar ook alleen genieten van de dingen die samen zijn gedaan. Daar is 'het huwelijk' niet expliciet voor nodig. Toch zijn blijkbaar <br />
die boundaries, die begrenzingen wel gewenst bij veel mensen, gezien het feit dat hier het woord 'populair' gebruikt wordt om aan te geven dat veel mensen nog altijd gebruik maken van dit concept.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTzGxswW9fvR3EzmQ6nxYacd0wmMrCKUNvsaKj6VWgTC3qvyCLG0LMAOLXOnstIYsgB_Qod9eSORFs2x6glaYaDghxPpwMIO2PS1mAQuR-B59OSzNxE2dcEb4_9jUlmNrlLB3_ibhHS9Y/s1600/huwelijksbijbel.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTzGxswW9fvR3EzmQ6nxYacd0wmMrCKUNvsaKj6VWgTC3qvyCLG0LMAOLXOnstIYsgB_Qod9eSORFs2x6glaYaDghxPpwMIO2PS1mAQuR-B59OSzNxE2dcEb4_9jUlmNrlLB3_ibhHS9Y/s320/huwelijksbijbel.jpg" width="320" /></a>Ik begrijp het eigenlijk wel. Binnen de grenzen van het tekenpapier, voel en ervaar ik ook de vrijheid een kunstwerk te ontwikkelen. De wereld is te groot en te weids en te veel om het zonder begrenzing ten volle en in de juiste verhoudingen te beleven. Zo ook kan het huwelijk aan geliefden het vertrouwen geven een basis te vormen voor verleiding, liefde, ontspanning en ontwikkeling.<br />
<br />
Majukus<br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;">bron afbeelding: https://www.google.nl/search?q=het+huwelijk&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjXn9fH_ZLKAhXGRg8KHfCUCSAQ_AUIBygB&biw=1280&bih=689#imgrc=jxLXg1BgEPEZAM%3A</span>Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-11971772164392621072015-04-04T18:02:00.002+02:002015-04-04T18:02:32.407+02:00Op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhakefwSXvJ3ZDhSEBA87qjAER96I_uFnV04AqU7en_QifIuu39Vv05IH9-HpCUZ6xp9gv1OvE8Fnm-bESTebQauQLCk7cH0-Y0Q_t48_zl_v4AD5GSkXEYeQlEb245LloDflxfgoihO60/s1600/Op-de-wind-heb-je-geen-invloed-wel-op-hoe-je-de-zeilen-zet+(1).png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhakefwSXvJ3ZDhSEBA87qjAER96I_uFnV04AqU7en_QifIuu39Vv05IH9-HpCUZ6xp9gv1OvE8Fnm-bESTebQauQLCk7cH0-Y0Q_t48_zl_v4AD5GSkXEYeQlEb245LloDflxfgoihO60/s1600/Op-de-wind-heb-je-geen-invloed-wel-op-hoe-je-de-zeilen-zet+(1).png" height="162" width="320" /></a></div>
<br />
Waar gaat de wind en hoe leer je zeilen op de wind die nu waait?<br />
Je hebt er gelukkig een heel leven voor om dit te leren.<br />
Regelmatig hoor ik mensen zeggen: 'Het verleden moet je het verleden laten. Het kost alleen maar energie om in het verleden te blijven hangen, in het verleden te blijven wroeten. Het nu is het nu.'<br />
<br />
Ik weet het niet hoor. Hoe makkelijk is het om niet na te denken over het verleden of de dag van gister of over hoe het ook morgen zou kunnen?<br />
<br />
Wanneer we nu elke keer als er iets gebeurd, onze gedachten er over laten gaan, bedenken hoe we het de volgende keer anders of soms ook beter kunnen doen en we doen het de volgende keer ook beter, dan zeg ik tja..... laat het verleden dan rusten. Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. Je kunt niets uitgummen, we gaan verder daar waar we gebleven zijn. Opgenomen door de wind, gaan we onze weg. Maar stellen we onze zeilen niet bij, blijven we dan niet regelmatig dezelfde fouten maken?<br />
<br />
Zelfs als we onze zeilen (of was het onze zielen?) regelmatig bijstellen op de wind, dan nog blijven er fouten gemaakt worden. Ons best doen, terugkijken en leren, verder gaan met morgen in ons vizier en natuurlijk zoveel mogelijk de wind in onze zeilen laten blazen. Niet te snel, de tijd gaat als snel genoeg, maar net snel genoeg om het nieuwe wat langs komst vast te pakken, uit te werken, te leren en te genieten. Ook als dit samen gaat met een niet zo handig gekozen handeling, blijf je ogen openhouden voor oplossingen, niet bij de pakken neerzitten, weer op zoek naar de wind en de zeilen bijstellen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVyCxYIBD5Z5xqjC50n9Hj1K_Wgr-hqlZSLY439ZBHlI7Gy1G6_pePSZWylQ6wJzdoymWRrI_i-_Sdo3aPf_cZqoBpgxHypkpxrSESe35gokhdgfiMWVAF_muTsN81lQdFGU7WZnASbd4/s1600/zeil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVyCxYIBD5Z5xqjC50n9Hj1K_Wgr-hqlZSLY439ZBHlI7Gy1G6_pePSZWylQ6wJzdoymWRrI_i-_Sdo3aPf_cZqoBpgxHypkpxrSESe35gokhdgfiMWVAF_muTsN81lQdFGU7WZnASbd4/s1600/zeil.jpg" height="214" width="320" /></a></div>
<br />
Goed kunnen zeilen is evengoed toch hard werken? Ik weet het niet goed, ben wel een zee- en waterkind, maar heb nog maar weinig gezeild in mijn leven. Wat ik er van weet is toch vooruit kijken, anticiperen, lichamelijk zware arbeid verrichten om vooral die zeilen goed in de wind te krijgen. Er is iemand nodig die richting geeft. Je hebt een kapiteit nodig of je bent je eigen kapitein. Een doel hebben om naar toe te varen is wat mij betreft toch essentieel.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Zingeving in het leven brengen, de wind in de zeilen krijgen en koers houden. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FEi5CVhAK3x7z76JQDOmaXCj8UCJD_EZSfbN9vBaTRENl_B4ANBlIBFI25zMaHpqV2piaevFOEM3JtSxnNvSe43lwFvbsPplP3H5VTYnKsu8lM-9_fNQIL02L_I0nPS7lXm4_Xx7kBo/s1600/zeilen-522x391.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FEi5CVhAK3x7z76JQDOmaXCj8UCJD_EZSfbN9vBaTRENl_B4ANBlIBFI25zMaHpqV2piaevFOEM3JtSxnNvSe43lwFvbsPplP3H5VTYnKsu8lM-9_fNQIL02L_I0nPS7lXm4_Xx7kBo/s1600/zeilen-522x391.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
Wat een prachtig metafoor om verder uit te werken. </div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-65433015783998355682014-12-16T16:12:00.000+01:002014-12-16T16:12:18.023+01:00Niets meer te verliezen.....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSntlovTGYkGFaDVnQSeu_3HGCYH55_r9PbhpVmXm8hWPF75GUbYPx5mnEdlZSdMJX5eyZW8B7F1dgU2tqtYCRbtO1CPkWx95CengmXf7XfeCo8HeR3kgJfg_pvYg6z4IZhNgSh0PI3J4/s1600/blog-tevreden-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSntlovTGYkGFaDVnQSeu_3HGCYH55_r9PbhpVmXm8hWPF75GUbYPx5mnEdlZSdMJX5eyZW8B7F1dgU2tqtYCRbtO1CPkWx95CengmXf7XfeCo8HeR3kgJfg_pvYg6z4IZhNgSh0PI3J4/s1600/blog-tevreden-6.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Een jaar geleden zat ik behoorlijk emotioneel en lichamelijk aan de grond. Alles verloren wat ik maar verliezen kon, zo dacht ik. Na een half jaar bijkomen en weer een half jaar opbouwen, kijk ik nu terug op inderdaad een leven vol verwachtingen, teleurstellingen, afhankelijk zijn van alles en iedereen. Af en toe een opleving zoals in de sinus-beweging en denken dat ik het begreep om telkens ook weer in een diep gat te vallen omdat het dan toch niet zuiver genoeg was en het 'werken' te veel energie kostte.<br />
<br />
Wat moet het heerlijk zijn om zo te kunnen leven dat niets je meer afgepakt kan worden, dat je niets meer kan verliezen, dat je gewoon tevreden bent met wie je bent en met dat wat er om je heen is. <br />
<br />
Tevreden te zijn met dat wat is.....<br />
<br />
Een aantal jaren geleden heb ik schilderslessen gevolgd. Het waren bijzondere schilderslessen. Naast het leren van een techniek om mooie portretten te schilderen met olieverf en stillevens met ei-tempera werden er ook levenslessen besproken en werd mij af en toe persoonlijk advies meegegeven over hoe je zou kunnen leven met het principe dat wat is....<br />
<br />
In theorie begreep ik het allemaal wel, zo dacht ik, maar in de praktijk bracht ik er niets van terecht. Zo'n ver van mijn bed show. Het betrof een houding die ik wel wilde, maar waar ik ook nog helemaal niets mee kon.<br />
<br />
Ik ben er evengoed nog lang niet.<br />
<br />
Vanmorgen echter voelde ik iets. Nee, al een paar weken eerder. Na een onverwachte confrontatie kreeg ik het inzicht dat ook mijn houvast ten aanzien van 'het samen schilderen' niet langer bestond. Dat, waar ik dacht energie uit te kunnen halen, was in één klap weggeveegd, alsof er een lichaamsdeel geamputeerd werd, zo voelde het bijna op dat moment.<br />
<br />
Maar dat was niet zo. Al mijn ledematen doen het nog prima en wat leek als een nachtmerrie bleek uiteindelijk een prachtig cadeau. Ook van dit 'moeten' was ik verlost. Wat een heerlijk gevoel gaf dit (na een week, moet ik eerlijk erbij zeggen). Geen druk meer van presteren, geen gevoel meer van ik moet dit allemaal gaan oplossen, niet meer streven naar dingen die niet passen, niet meer de dingen doen die mij misschien wel door anderen werden opgelegd. Alhoewel....... dat samen schilderen past toch heel er bij mij? Huh... hoe was het nu ook alweer??<br />
<br />
Natuurlijk vind ik het nog altijd heerlijk om te schilderen. Het is een roep van de ziel om iets te doen met mijn schilderstalenten. Het gaat erom dat het 'heilige' moeten weg is genomen. Het hoeft niet, maar het mag wel. Niet alleen voor mij, maar juist zeker voor de ander......<br />
<br />
Gisteren was er ook zo'n moment van inzicht. Vanmorgen was daar opeens ook het gekoppelde gevoel van vrijheid. Het is nog kwetsbaar en gevoelig en de valkuilen uit mijn verleden liggen nog altijd op de loer. Maar mijn vertrouwen groeit. Mijn zelfvertrouwen, maar ook het vertrouwen dat het goed komt, dat het zal lopen, dat het zal groeien, dat het pad duidelijk wordt, dat ik leer vertrouwen op mijn intuïtie, dat ik weet wanneer het is zoals het is...... goed!<br />
<br />
Zuivere keuzes maken, het is en blijft moeilijk en energievretend voor mij, maar er komt een dag dat het als vanzelf zal gaan. Dat het geen energie meer kost en dat ik rustig mijn weg kan bewandelen in het bijzijn van mensen die van mij houden en waar ik ook weer van hou en die ik ook weer hun weg laat bewandelen... gewoon .... omdat het goed is om dat te doen. Mensen te laten zijn wie ze zijn, hen onvoorwaardelijke liefde te geven en er te zijn voor de momenten dat het nodig is.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2kLxL5kATZ03s6yfFkRCN1YowN0gk9GRND2oXCqkxLxqgMVpSPd9YsdF_t0N__ERpL45dykuOYfIWbQpfVHNYwtSmPSbCiZ8bW6Izw5Y4ixWeqKNZCi1HyvObBQbVDI0AEOQIyiSTQJQ/s1600/images+(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2kLxL5kATZ03s6yfFkRCN1YowN0gk9GRND2oXCqkxLxqgMVpSPd9YsdF_t0N__ERpL45dykuOYfIWbQpfVHNYwtSmPSbCiZ8bW6Izw5Y4ixWeqKNZCi1HyvObBQbVDI0AEOQIyiSTQJQ/s1600/images+(2).jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-6543298677648770572014-12-12T13:24:00.000+01:002014-12-12T13:24:44.853+01:00'Rituals...'Wat vind u van rituelen?<br />
Ik ben er een liefhebber van. Rituelen opgebouwd met vaders en moeders, opa's en oma's, tantes en ooms en daarna met eigen partner en kinderen. Wanneer je als echtpaar van elkaar gaat scheiden heeft dat een enorme impact ook op deze rituelen die vaak ook voor de kinderen zoveel houvast, verbondenheid en liefde betekenen. Mijn ex-partner en ik hebben na de scheiding nog heel wat rituelen vast weten te houden, maar langzaamaan en vooral nadat Opa Piet niet meer verder kon en er tussen uit kneep, is er de klad in gekomen.<br />
<br />
Het vertrouwde karakter van rituelen vind ik mooi. Ze helpen je door het dagelijkse leven, door momenten van feestelijkheden en ook door zware tijden waarin verlies een hoofdrol speelt. Het hebben van rituelen zijn voor mij persoonlijk in het dagelijkse leven niet zo belangrijk als wel het effect dat ik denk dat rituelen hebben als zijnde een bindmiddel tussen familieleden en vrienden, alsook voor de samenleving.<br />
<br />
Mijn moeder haar leven zit vol met geritualiseerde gewoontes. Vaste gewoontes waar ze niet meer buiten kan, omdat anders het leven niet meer zo duidelijk is als ze zou willen. Ze zijn haar steun en toeverlaat. Om iets van afwisseling in haar dagelijkse bestaan vol vaste momenten te geven, mag zij naar een prachtige dagopvang hier vlak in de buurt. Een uitgebreide zorgboerderij, waar ik van hoop dat ze ook straks in de zomer kan genieten van nieuwe dingen welke nog altijd doorspekt zijn met de voor haar zo belangrijke dagelijkse rituelen.<br />
<br />
De medewerker van de organisatie die deze verzorging voor mijn moeder begeleid, we noemen geen naam, heeft bedacht dat ik, na alweer 6 jaren mantelzorg voor mijn mamsie, wel een opkikkertje kon gebruiken. Zij heeft mij dan ook uitgenodigd voor de 'Christmas FairTrade' die de komende weken georganiseerd wordt voor werkgevers die hun werknemers een origineel kerstpakket willen laten uitzoeken op een kerstmarkt met eerlijke producten. Ik mocht vanmiddag als mantelzorger op deze markt zelf iets uitzoeken, onder genot van aandacht, een lekkere cappuccino, een oliebol nog lekkerder en daarna een heerlijk glas pils.<br />
<br />
Als we dan toch over rituele praten. Laat dit ritueel maar blijven. Zo een leuk initiatief. In combinatie met de zogenaamde Matchbeurs hier in het dorp heeft men dit jaar het dan ook voor elkaar gekregen om ook een aantal mantelzorgers in het zonnetje te zetten. Hoe leuk is dit. Wat er allemaal niet uit samenwerken, empowerment en goede wil kan ontstaan.<br />
<br />
Ik mocht iets moois uitzoeken. Moeilijk hoor. Er waren echt prachtige dingen. Mooie beschilderd aardewerk, leuke kaarsen, heerlijke chocolade, wijn, thee en kaas, pakketten met plantjes voor in de tuin, lekkere ruikers voor het lijf en mooie bijzondere armbandjes.<br />
<br />
Met een aantal mensen leuke gesprekken gehad en ik realiseerde mij weer eens wat voor een impact mantelzorg heeft op de mantelzorger en zijn gezin. Mijn moeder kan gelukkig weer een heleboel zelf, maar sommige mantelzorgers komen niet los van de dagelijkse zorg en zijn 24 uur, 7 dagen per week druk met zorgen voor hun partner of familielid. Ik begrijp nog altijd niet de uitspraak die ik vanmorgen nog net even meekreeg van iemand op tv die zei dat oude mensen echt heel graag in hun oude omgeving willen blijven. Ja heel vaak is dit het geval, maar dat moet dan ook wel haalbaar zijn. Soms is het echt niet meer mogelijk, dan wordt het gevaarlijk en is het niet meer onder controle te houden tussen de reeds georganiseerde zorgmomenten door.<br />
<br />
Mijn moeder is een royale moeder. Misschien niet zo erg met knuffels en kusjes, maar wel met samen uit eten gaan. Antoon en ik bedenken om de zoveel tijd een uitje en dan proberen we een eetgelegenheid uit te zoeken die mijn moeder ook leuk zou kunnen vinden. Wij worden dan ook regelmatig door haar getrakteerd en op deze manier probeert ze ons te bedanken voor alle zorg die ik geef, maar waarvan ze zich ook realiseert dat het ook op Antoon zijn leven een effect heeft.<br />
<br />
Alle tijd die ik aan mijn moeder geef, moet ergens vandaag komen. Ik ben een jaar werkeloos geweest en daarbij zo vermoeid dat ik wel een stapje terug moest doen. Al die ballen omhoog houden werd echt te veel en ze begonnen dan ook om de beurt uit de lucht te vallen. Ik heb op een bepaald moment moeten kiezen, iets minder voor de rest en iets meer voor mezelf. Het betekent dat de mensen om mij heen mijn aandacht minder konden opvragen. Je kunt je tijd maar één keer inzetten, dus waren er mensen die iets moesten inleveren. Vooral de hond heeft het lastig, geen lange wandelingen meer in het bos en ook de meisjes die ik al de helft van de tijd kan zien, moesten mijn aandacht en aanwezigheid extra missen. Kwali-tijd blijft belangrijk in de relatie met je kinderen en zij moesten het deze zomer echt even ontzien.<br />
<br />
Daarom dacht ik vanmiddag ik ga voor hen iets uitzoeken. Ik mag naar deze leuke happening en zij krijgen een kleine attentie waarbij het verhaal belangrijker is dan het cadeautje.<br />
<br />
Nu is er nog een verhaal over 'Rituals'. Echt het staat totaal los van het verhaal hierboven, maar wordt door de 'ChristmasFairTrade' met elkaar gekoppeld. <br />
<br />
Vorig jaar december werd ik 50 jaar. Ik mocht een lijstje maken met familie, vrienden en kennissen die ik om mij heen wilde tijdens mijn feestje en één van deze dierbare is Ingrid. Ingrid is iemand die samen met René, ik denk al 32 jaar, mijn leven in komt om daarna ook weer te gaan. Er zijn van die contacten die geen echte vrienden zijn, maar die wel bij je of in je leven horen. Mensen waarvan je blij wordt en die 'Godverdomme Maaike' roepen, als je ze na 10 jaar weer eens ontmoeten en dan wel op een borrel na een begrafenisplechtigheid waar je elkaar niet zou verwachten. Elkaar altijd hardop lachend en roepend omhelzen omdat het oprecht leuk is elkaar weer te zien. Ik ben iemand die graag bij andere mensen op visite gaat, ook in het geval van Ingrid en Rene, was het altijd wij, of na onze scheiding, ik, die om de zoveel tijd bij hen op bezoek ging. Het maakt niet uit, het was altijd een feestje. Ingrid en Rene waren uitgenodigd voor mijn verjaardag en dat terwijl wij geen enkele verjaardag samen hebben gevierd. Ik ben dankbaar dat Ingrid de moeite heeft genomen om naar mijn feestje te komen, zo is ze toch eens naar mij toegekomen. Als cadeautje name ze voor mij een heerlijk flesje 'Rituals....' mee.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDGv9losgc2acz_GHBbpTR9sVyehvMvbpnn9ctn9mz3btTVDT5w8kQ8mx_AmSc8zfyjQ3NtUHoqOblCs1rHRzFGU3FKQ8YiiGntLBwjmRg0a1bbQGMMLrxWX5-35dw42iz67YgH31c7qM/s1600/IMG_2674.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDGv9losgc2acz_GHBbpTR9sVyehvMvbpnn9ctn9mz3btTVDT5w8kQ8mx_AmSc8zfyjQ3NtUHoqOblCs1rHRzFGU3FKQ8YiiGntLBwjmRg0a1bbQGMMLrxWX5-35dw42iz67YgH31c7qM/s1600/IMG_2674.JPG" height="320" width="320" /></a></div>
<br />
Ik ben een bewaarder. Heb dit mooie flesje in mijn kast gezet voor een goed moment. Niet gelijk opmaken, maar bewaren voor bijzondere tijden.<br />
En bijzondere tijden kwamen helaas maar al te snel. Tijdens een van mijn spontane bezoekjes aan Ingrid, begroet zij mij met minder luidruchtige vrolijkheid dan anders. Wat fijn dat je er bent zegt ze, ik heb geen goed nieuws. Ik weet het eigenlijk gelijk en inderdaad haar bericht is zwaar kl....! De borstkanker waarvan ze een aantal jaren verlost was, is helaas in alle heftigheid teruggekomen.<br />
We hebben een paar prachtige momenten samen beleefd, maar ook wat akward moments omdat ik te gretig was in mijn wens om haar te ondersteunen en haar te graag in het leven wilde houden. Toen het echt pittig werd voor haar mocht ik niet dichterbij komen en wist ik niet meer hoe mij moest verhouden. Voelde me zo met haar verbonden, maar kende haar te weinig om echt op haar manier met het afscheid nemen om te gaan. Ik heb toen meer afstand genomen en mij met haar verbonden door een schilderij te maken en op het moment van haar toch nog voor mij onverwachtse overlijden heb ik het door haar geschonken flesje Rituals 'Fortune Oil' met Sweet orange & Cedar Wood erbij gepakt en mij er bijna dagelijks mee ingesopt tijdens mijn douchebeurt. Vandaag heb ik het laatste beetje uit het flesje geperst, het flesje afgedroogd en weer terug in mijn kastje gezet. Een periode van rouw heb ik met een klein ritueel begeleidt. Het geurtje, het flesje zorgden ervoor dat ik elke dag een momentje aan Ingrid kon denken. Het zal nu minder worden, dacht ik nog vanmorgen, zo zonder dit flesje.<br />
<br />
Vandaag vond ik op de ChristmasFairTrade een hele kraam met Rituals .... en jawel ook mijn Fortune Oil. Naast de armbandjes voor mijn lieve dochters, heb ik mijzelf dan ook vandaag een nieuwe periode contact met gekke, oprechte en lieve Ingrid cadeau gedaan. Het flesje aangeschaft, zodat ik met heel veel liefde elke dag een klein moment aan Ingrid mag denken. Het feit dat ik nooit meer zo enthousiast begroet zal worden, maakt dat ik haar ontzettend mis. Maar met mijn nieuwe flesje Rituals heb ik gelukkig weer een ritueeltje in handen waar ik eventjes per dag met haar verbonden kan zijn.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoT_8odEqq6tijTCmKEZ4KKnnfccolgRdpJzkfGVPtPBUk_KyMn_B7SVEfgb0-uvH1wJ7B9EdBshXF2h2CQIFRl149EcIWNJcO4JXOfMhLRZmAgq593rSs-QNBm5zVlKHxeWbzpTtCdw0/s1600/valentijnskaart-liefde-vriendschap.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoT_8odEqq6tijTCmKEZ4KKnnfccolgRdpJzkfGVPtPBUk_KyMn_B7SVEfgb0-uvH1wJ7B9EdBshXF2h2CQIFRl149EcIWNJcO4JXOfMhLRZmAgq593rSs-QNBm5zVlKHxeWbzpTtCdw0/s1600/valentijnskaart-liefde-vriendschap.jpg" height="227" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-47449295087687837052014-11-26T13:30:00.005+01:002014-11-30T15:56:52.118+01:00De prinses die maar bleef wachten op.....<div style="text-align: center;">
Om persoonlijke redenen deze blog geschreven, om diezelfde persoonlijke redenen hem ook weer verwijderd. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOq2uqjIW3-1bQVE5Ab9PA6URD78S6Bl9n-o_lL-p7txNW3uxs_zD82WYcO7AEteyq5PcVfcYQ6gDQWHuVZRohFRAFPE-v604KETg8xETsF071CqqCddvCJcgfoI10BeHERgd4DhOC8kU/s1600/IMG_2381.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOq2uqjIW3-1bQVE5Ab9PA6URD78S6Bl9n-o_lL-p7txNW3uxs_zD82WYcO7AEteyq5PcVfcYQ6gDQWHuVZRohFRAFPE-v604KETg8xETsF071CqqCddvCJcgfoI10BeHERgd4DhOC8kU/s1600/IMG_2381.JPG" height="268" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span class="goog-text-highlight">bron: </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span class="">Met mijn ziel onder de arm - Riet Fiddelaers-Jaspers</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span class="goog-text-highlight">Herbergen van verlies - Riet Fiddelaers-Jasper en Sabine Noten</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span class="">Stapeltjesverdriet - Sabine Noten</span></span></div>
</div>
</div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-4541633536255915852014-06-25T14:52:00.002+02:002014-06-26T11:40:34.607+02:00NetwerkborrelTja, naast solliciteren is het ook gewenst dat ik mee ga doen aan netwerkborrels.<br />
<div>
Als startende ondernemer krijg je daar uitnodigen voor. Als doodgebloede startende ondernemer had ik mij al wel eens aangemeld, maar altijd vond ik ook weer een excuus om niet te gaan. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Nu is het kiezen of delen. Solliciteren of meedoen aan activiteiten waar je je netwerk mee kan vergroten. Hup naar buiten Maaike! Plannen genoeg, maar achter de geraniums komen ze niet tot bloei. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Mijn kaartjes, versiert met een promotie van mijn doel, in de tas gedaan en op weg. Mijn kleurrijkste pakkie aangedaan. Want ik wil niet opvallen, maar toch stiekem eigenlijk wel. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>(Ik moet zelf hartelijke om deze uitspraak lachen. Want dat 'stiekem' verzin ik er nu even bij. Dat is eigenlijk gewoon oud gedrag, wat als vanzelf weer boven komt als het om carriere maken gaat. Ondergedrag noem ik dat. bah. Wat ik heb ik een hekel aan mijn eigen ondergedrag, maar in plaats van mijzelf daarin naar beneden te halen, lach ik er om. Dat is veel beter. Aanpakken en nieuw gedrag vertonen.)</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
In ieder geval. De opdracht voor de eerste bijeenkomst was aanwezig zijn, rondkijken en observeren. </div>
<div>
Gelukkig was dat niet zo'n moeilijke opdracht. De eerste spreker was ontzettend boeiend. Frank Krake vertelt zijn verhaal waarin hij, zoals hij dat zelf zegt, als 'Rampondernemer' uiteindelijk na echt niet te bedenken dieptepunten in zijn zelfstandige ondernemers bestaan, toch uitgroeit tot een succesvol ondernemer. Het verhaal om ons beginnende ondernemers vooral een hart onder de riem te steken en aan te moedigen vooral niet op te geven, maar door te gaan tot het bittere einde. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik was alweer enthousiast.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Daarna borrelen. Tja en dat vind ik moeilijk. Vond het als jonge meid ook altijd al moeilijk mij staande te houden in het café, dus dat voelde niet anders toen ik mij gister op mijn eerste 'starterscafé' probeerde te bewegen. </div>
<div>
Ik had een strategie. Een strategie wat proefondervindelijk zich al had bewezen. Ben gaan zitten met mijn colaatje en heb de boel geobserveerd. Wie zijn hier allemaal? Wie ken ik? Wie denk ik te herkennen? Papiertje erbij en pen, wat schrijven. Mijn energie verzamelen en om mij heen houden. Mensen komen naar je toe, dat was de bedoeling en dat was het resultaat. Bingo. Leuk en interessant. Twee contacten gemaakt. Kaartjes uitgedeeld. Ik was al tevreden. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Na het Café kwamen de sprekers. Boeiend en leerzaam. Linked-in toch weer oppakken, straks bij succesverhalen toch maar een administrateur inschakelen en vooral gaan voor passie. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Een spel over netwerken gespeeld in een groep van vijf mensen. Dat was een prettige manier om contact te maken. Gelukkig was het doel om van het spel te leren, elkaar te leren kennen en niet om een prestatie te leveren. Er was niets goed of fout. Er zat wel een cadeau in het spel. Een joker. Het zat mij mee. De joker kwam op mijn pad. Ik kreeg als 'prijs' een spel waarin je kunt leren hoe je jouw klanten kunt vinden. Daar zaten Catherine en ik net op te wachten. Dat was waar wij het samen over hebben gehad. We weten wel wat we willen bieden, maar hoe vinden we nu die klanten die het willen afnemen?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Heerlijk zulke toevalligheden. Tijdens het spel ook nog leuke contacten gemaakt. Totaal geïnspireerd mij opgegeven voor het volgende starterscafé in december en straks blij aan de gang met LinkedIn. Ik zit weer op een pad. </div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio3JqaxIFZxgV9baPzZe9PaCPJKCgubMWUQKla5OUkklU0DyuGUwI_SPMQCscEy3seBS202RK-M52o_AXf0g8IJaksebTKWiFZ62CHTxUcVaZE3WQcDmJlCClsoOZvxcJ5puNaD24zZWY/s1600/foto.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio3JqaxIFZxgV9baPzZe9PaCPJKCgubMWUQKla5OUkklU0DyuGUwI_SPMQCscEy3seBS202RK-M52o_AXf0g8IJaksebTKWiFZ62CHTxUcVaZE3WQcDmJlCClsoOZvxcJ5puNaD24zZWY/s1600/foto.JPG" height="320" width="240" /></a></div>
<br /></div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-6399235428016693402014-06-25T14:27:00.006+02:002014-06-26T11:46:40.677+02:00'Jan Kooijman' wordt 'Achter de regenboog'<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrbRU1PTeRTD_L3kYfyVXNGZFYlXMvIonRrkEQYBGXERGrVG_AefSfXXaQ5fUfvL4xJbgjJHmXTIJNtiX0qfF-ZKsdiZtwuTWHqvFt3196hUpw-PUTNHUJVoBAgIov3MkDy2WdcSfnP5g/s1600/foto+'achter+de+regenboog'.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrbRU1PTeRTD_L3kYfyVXNGZFYlXMvIonRrkEQYBGXERGrVG_AefSfXXaQ5fUfvL4xJbgjJHmXTIJNtiX0qfF-ZKsdiZtwuTWHqvFt3196hUpw-PUTNHUJVoBAgIov3MkDy2WdcSfnP5g/s1600/foto+'achter+de+regenboog'.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
Dubieuze titel al zeg ik het zelf. Maar na dit verhaal snap je wat er bedoeld wordt.<br />
<br />
Mijn oudste dochter is gek op dansen. Ze kan daar al haar emoties in kwijt, iets wat in het dagelijkse leven<br />
nog wel eens niet lukt. Op het toneel veranderd zij en samen met haar vriendin dansen ze de sterren van de hemel wat mij betreft. Maar ja. ik ben dan ook de moeder. Absoluut partijdig en bevooroordeeld. Voor haar laatste auditie voor de vooropleiding van de dansschool in Amsterdam, zag ze het allemaal even niet zitten. Alweer een aantal afwijzingen achter de rug, wist ze even niet meer of ze dit nog wel leuk vond en totaal in tweestrijd stond het huilen haar nader dan het lachten. Ik heb prachtige woorden gesproken, maar door mijn niet onpartijdige positie, nam ze deze niet meer serieus. 'Je hebt iemand nodig die je een goede peptalk geeft', liet ik haar weten. Bescheiden als ze is, zei ze 'Doe niet zo gek mam.....!!!!'.<br />
Nou ik heb wel gek gedaan. Ik dacht Ali B. Die is sociaal invoelend. Die gaat vast iets doen. Dus hub een bericht via facebook naar Ali B. Twijfels! Toch maar op wat meer paarden wedden. Marco B. Ook sociaal invoelend. ook die een, net iets ander, berichtje gestuurd. Want ik wilde wel dat iedereen wist wie ik had geschreven. Als laatste heb ik Jan Kooijman geschreven.<br />
Chips dacht ik Ik moet daar natuurlijk wel iets tegenover zetten. Alles moet wat mij betreft in balans zijn en voor niets gaat de zon op. Dus een berichtje er achteraan met daarin de opmerking dat ik graag er iets voor terug doe. Een kleurrijk schilderij was de beloning. Formaat zelf uit te kiezen. Wat een verrassing. Jan liet van zich horen. Een heel lief berichtje wat ik direct heb doorgestuurd naar dochterlief, want die was zich al flink in het zweet aan het werken. Zij helemaal onder de indruk, maar durfde Jan (helaas) niet terug te schrijven. Ik wel natuurlijk. Ondertussen dacht Jan vast 'wat heb ik nu aan mijn broek hangen een stalker'. Ja misschien wel een beetje zo bedacht ik mij. De ondernemer was toch in mij opgestaan en ik zag allemaal mogelijkheden.<br />
Okay! Pas op de plaats. Jan reageerde op mijn reactie en NEE het was niet nodig om iets terug te doen. Het was voor hem een kleine moeite geweest. Ik begreep het. Toch heb ik iets geschilderd. ik had het nu eenmaal beloofd en ik wil mijn woord houden. Het eindproduct heb ik als foto bijgevoegd. 'Jan' was geboren. Maar Jan wilde 'Jan' niet hebben. Dan maar naar een goed doel.<br />
<br />
Ondertussen was ik al gecharmeerd van de stichting 'Achter de regenboog'. Een vrijwilligers organisatie die een aantal keren per jaar, verdeeld over vier gewesten, weekenden of dagen organiseert voor kinderen die een verlies te verwerken hebben. Afgelopen weekend vierden zij hun 20 jarig bestaan en ik had mij aangemeld om daarbij aanwezig te zijn. Ik dacht dat is leuk 'Een goed doel, een verjaardag'. Hoe leuk is het om het schilderij aan deze organisatie cadeau te doen. De afbeelding is ook nog een soort regenboog en als je goed kijkt, zie je een soort flap en verbeeldt het zelfs iets 'achter de regenboog'.<br />
<br />
Het was een succes. Afdeling Oost was erg in haar nopjes. De andere waren jaloers. Ik kreeg nog extra aandacht, wat niet de bedoeling was, maar toch weer goed voor het moraal. Stom, dat visitekaartje er niet ingestopt, toch nog te bescheiden? Het was een hele goede en leerzame middag en veel gezellige, gelijkgestemde mensen ontmoet. Ik was een van de weinige, of misschien wel de enige, die niet verbonden was en nog niet wilde zijn. Misschien, als ik straks de opleiding heb afgerond en wat meer verdiept ben geweest in de materie van de rouw, dat ik dan mijn vrijwillige inzet ga aanbieden. Vooralsnog was het voorlopig een mooie eerste kennismaking. Ik heb wat gekregen en wat weg gegeven. De balans was daar en de circel was voor mij weer rond. 'Jan Kooijman' werd 'Achter de regenboog' ook een mooie titel voor een schilderij.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-47817060208240841682014-03-16T20:37:00.000+01:002014-03-16T20:37:37.803+01:00De creatiespiraal en de CosmosAlweer heel wat jaren geleden was ik volop bezig met mijn HBO studie Culturele Maatschappelijke Vorming. Ergens in deze periode werd ons het boek van Marinus Knoope, De creatiespiraal voorgesteld. Ik vond het toen al een heel inspirerend boek. Nu, tien jaar later, moet ik toch eerlijk bekennen dat ik mijzelf niet in positieve zin volgens deze reatiespiraal heb ontwikkeld. Hoe is dat toch mogelijk? Je leest een theorie en ziet het licht. Blijkt tien jaar later dat andere invloeden veel sterker zijn geweest dan die ene positieve. Helaas werkt die spiraal dus ook negatief en waarom neigen we als mens toch meer naar het negatieve ( even ieder mens over 1 kam scherend) dan naar het positieve?<br />
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik ben ondertussen aangekomen op bladzijde 120 van het boek. Opeens lijkt het mij dat ik het boek niet helemaal heb uitgelezen de vorige keer. Dan begrijp je letterlijk en figuurlijk waar het in mijn spiraal toch niet helemaal positief heeft ontwikkeld. Ik heb het hele theoretische deel niet gelezen of wel gelezen maar nooit meegenomen in mijn ontwikkeling. Het voelt alsof dit ook klopt. In theorie dacht, let op het woord 'dacht', ik het wel te weten, maar (let ook op het woord maar - alles voor het woord 'maar' berust eigenlijk op een onwaarheid) het lukte mij niet de theorie in de praktijk te brengen, al mijn ideeën om te zetten in resultaten.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Je kunt nog zoveel informatie en goede raad aangeboden krijgen, in de praktijk blijkt dat je er pas mee aan de gang kunt wanneer de tijd er rijp voor is. Het lijkt mij dat je dan ook als kind met deze theorie moet beginnen wil het automatiseren en wil je je leven ten volle leven.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik ga er van uit dat dit voor ieder mens geldt en reageer alsjeblieft op de inhoud van deze blog als je een andere mening hierover hebt. Prikkel mijn en andermans gedachtes hierover. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Het boek van Marinus is echt de moeite waard. Veel vragen worden beantwoord. Het mysterie van het universum lijkt mij bijna onthuld en dat meen ik oprecht.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Kijk ook vooral op zondag naar 'Cosmos: a spacetime odessey' op national geographic. Het mysterie van het universum wordt in dit programma van een heel andere kant belicht. De mens weet met de kennis van dit programma weer waar het vandaan komt en samen met de intellectuele wijsheid van Marinus moet het een keer goed komen.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik stel voor dat deze twee onderwerpen als vaste thema's binnen het onderwijs worden opgenomen. Bij de jeugd zul je toch moeten beginnen wil je resultaat willen behalen met betrekking tot deze positieve hervormingen en het redden van de Aarde.<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"> </span></div>
</div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnkQlnGNIZLrREjP7nyyEe5IcPtmgC4aGA2E8Q24EwBerO2wDGjQuc4QZqo3TjbCZPQIU2Ha4bP-T7L0AmhzCUsR3IW9KbkwNbEh0xG0CW1wN9Ovei86_3X7obh5PHMc3D_jF_VaWeocg/s1600/download+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnkQlnGNIZLrREjP7nyyEe5IcPtmgC4aGA2E8Q24EwBerO2wDGjQuc4QZqo3TjbCZPQIU2Ha4bP-T7L0AmhzCUsR3IW9KbkwNbEh0xG0CW1wN9Ovei86_3X7obh5PHMc3D_jF_VaWeocg/s1600/download+(1).jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbxrH4p-wmEQs7_9-U1tgZ1_CoE8Tr-josPrZAw-3JA2bgVMhrRxOUuW9xHUDMjAZ03KQo41Wcio6oIlB9HcQwETZ5abJAhQOUR89M0mzhiu55UoxjJp3rDTjQJyCoup60I_9lQpZZg6Q/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbxrH4p-wmEQs7_9-U1tgZ1_CoE8Tr-josPrZAw-3JA2bgVMhrRxOUuW9xHUDMjAZ03KQo41Wcio6oIlB9HcQwETZ5abJAhQOUR89M0mzhiu55UoxjJp3rDTjQJyCoup60I_9lQpZZg6Q/s1600/download.jpg" height="119" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_s1QkmkOOlzbVhXC5sYYT7frmKpPJhSGmmRmRm8wKDdYmXGXOAp_NpczOURxSM3cFh0e4p6g2Kep3nUHHR749nuDt1OI3QoIb9RaLC7l3n_6uh49Ny3aL5RuxjOR-9vTXYnFg0yaWpWg/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_s1QkmkOOlzbVhXC5sYYT7frmKpPJhSGmmRmRm8wKDdYmXGXOAp_NpczOURxSM3cFh0e4p6g2Kep3nUHHR749nuDt1OI3QoIb9RaLC7l3n_6uh49Ny3aL5RuxjOR-9vTXYnFg0yaWpWg/s1600/images.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-7805875807427198682014-02-20T15:07:00.003+01:002014-02-20T15:07:36.518+01:00Mijn ogen geopend?Gaat het dan toch allemaal werken met die blog?<br />
Een aantal blogs geleden was ik nog steeds niet aan het schilderen, maar nu, na een heerlijke skivakantie in Italie, heb ik het penseel en de potlood weer ter hand genomen en een aantal projecten afgerond en nieuwe gestart. JeeeeHhhhhhhh!!!! Ik ben blij!<br />
Eindelijk geen bericht dat donker gekleurd is, vol depressie en negatieve energie.<br />
Eindelijk een bericht met hoop en vertrouwen. Er zijn nog wat dingen om uit te zoeken en plannen uit te werken en heel wat telefoontjes te plegen. Maar ik doe het. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcpMwCL2zG7bpYsug6jBOaPeXd-H4J4zzsT_NFMUdk0XpVgy1S1r0CwcIs134yycs54pyPF9GBqyT-9P313yBwGy96GrsSCRcgbrl5V0pDZWXvVBYv4jnhT5YYIuBvVXKFsVTIIB7JBcI/s1600/dyn004_original_188_346_gif_2552987_3bb4f91124100d3b75e34232fd245267.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcpMwCL2zG7bpYsug6jBOaPeXd-H4J4zzsT_NFMUdk0XpVgy1S1r0CwcIs134yycs54pyPF9GBqyT-9P313yBwGy96GrsSCRcgbrl5V0pDZWXvVBYv4jnhT5YYIuBvVXKFsVTIIB7JBcI/s1600/dyn004_original_188_346_gif_2552987_3bb4f91124100d3b75e34232fd245267.gif" height="320" width="173" /></a></div>
Joeeeeepieeeee!!!!<br />
<br />
Ik wil jullie mijn projecten zo graag al laten zien, want het wordt weer zo leuk.<br />
Maar nog even geduld hebben.<br />
Als het af is, zal ik het plaatsen.<br />
<br />
<br />Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-60017575844273922852014-02-17T16:01:00.002+01:002014-02-17T16:39:47.659+01:00Wat men zaait, dat zal men ook oogsten!Een aantal weken geleden ben ik naar een seminar geweest van <a href="http://www.bartvandenbelt.nl/">Bart van der Belt</a>. Kennen jullie Bart?<br>
Nee? Ga met hem kennismaken. Zijn seminars zijn reuze interessant, zeker voor mensen die een eigen bedrijf willen starten is de seminar voor weinig te volgen. Oké, de coachingsessie die Bart daarna aanbiedt is een stuk duurder, maar heb je nog wat om te investeren dan is dat volgens mij een prima keuze. Ik zelf kies daar niet voor, of dat slim is, dat vraag ik mijzelf nog steeds af. Ik wil mijzelf inhoudelijk versterken en zit daarom te denken aan een training op het vakgebied van Gebroken Hartjes. Kiezen, kiezen en kiezen. Ik vind het maar moeilijk de juiste keuzes te maken. Wat kiest je hoofd en wat kiest je hart? Wanneer is het een juiste keuze en wanneer niet? Pas achteraf weet je zeker wat je had moeten kiezen, maar dan is het dan ook een stuk makkelijk. Dat heet een koe in de kont kijken geloof ik. Ik zal het spreekwoordenboek er straks eens bijhalen.<br>
<br>
In ieder geval kan ik zeggen dat Bart, zonder dat coachingstraject, je bruikbare tips meegeeft.<br>
Zo begrijp ik uit zijn woorden: Ga het verschil maken, maak elk gesprek leuk, voeg waarde toe aan de contacten die je maakt. Luister (dus) naar je hart. Vanuit het spreken van je hart start je jouw business op.<br>
Dit is in groot contrast met in ieder geval wat mijn hoofd mij constant blijft toeschreeuwen.<br>
<br>
Mijn hoofd roept maar steeds: je hebt geld nodig, je moet geld maken. Zorg voor een goed betaalde baan en alle problemen gaan aan je voorbij. Volgens Bart en mijn psych is dat echter niet zo. Uit eigen ervaring weet ik nu eigenlijk ook wel dat het niet zo is, maar mijn hele systeem wilt of durft er nog niet aan toe te geven.<br>
<br>
Mijn laatste gesprek voor een betaalde baan, had ik helemaal voorbereid. Ter voorbereiding zelfs het boek 'Scherp onderhandelen zonder bot te zijn' gelezen. Alles wat ik wilde bespreken had ik in een mindmap gezet. Goed bezig Maaike en wat assertief.<br>
Helaas het gesprek en al wat er aan vooraf ging, ging precies zoals ik niet verwachtte en precies zoals in het boek stond en er werd precies aangeboden wat ik juist absoluut niet wilde. Ik was er verbaast van. Hoe kan dit nu zo helemaal anders lopen dan ik (weer) had verwacht? Toen had ik Bart zijn tips al wel gekregen en duidelijk mij nog niet eigen gemaakt. Na het zien van de video's van Bart viel dan eindelijk het kwartje.<br>
<br>
De tijd is er nu rijp voor om dit principe eens echt uit te proberen. Geen werk meer en alle tijd van de wereld. Geloven jullie in sprookjes? Ik ondertussen wel.<br>
<br>
Onze hond Cooper is een heel bijdehante hond. Hij kan koekjes uit tassen halen door de rits te openen. Hoe? Geen idee, wij zien het hem niet doen, want hij doet het alleen als hij alleen in huis is. Helaas lukt het hem met die rits niet altijd. Mijn beide jaszakken zijn dan ook van binnenuit open gegeten omdat ik zo slim ben, brokken of het tasje met brokken in mijn jaszak te laten zitten. Beide jassen zijn nog steeds bruikbaar, maar de één is te koud (bij zware koude) en de ander kan niet op de fiets, want dan ritst de rits van onderaf open en blijkt ie ook koud te zijn en die ziet er ook niet meer uit, dankzij onze lieve hond. Want met het vreten aan die jas, trekt hij die jas ook half van de kapstok. Want dan kan hij er zo lekker bij en is mijn winterjas dan ook aan de buitenkant behoorlijk gehandicapt geraakt. Hij is nog bruikbaar, maar ziet er van dichtbij verdrietig aan elkaar gemaakt uit. Voor op de fiets en voor het geval dat het koud wordt, heb ik dan ook eigenlijk een nieuwe jas nodig. Half lang voor over de rokjes die ik draag en het liefst van een bepaalde kleur. Ik kon hem niet vinden en heb de zoektocht gestaakt. De portemonnee liet het eigenlijk ook niet toe en de uitverkoop is alweer voorbij. Waarom ik dit verhaal vertel? Geduld, het plot gaat komen.<br>
<br>
Vandaag een afspraak met mijn lieve Tante Bep. Tante Bep geloofd in mij, in mijn talenten en mijn karakter. Heerlijk is dat. Want zij gelooft nog meer in mij dan ik in mijzelf. Tante Bep is mijn 'oefenklant'. Het concept wat ik bedacht heb om mensen te laten inzien waar zij zitten in hun verdriet en hoe zij staan in het leven, probeer ik samen met haar vorm te geven. Vandaag zijn we een tweede sessie gestart. Vorig jaar hebben wij al een eerste sessie gedaan en zij is heel trots op het resultaat en krijgt daar hele positieve reacties op. Volgens haar zeggen is er zelfs iemand geweest die (in mijn ogen) veel geld heeft geboden voor het werkstuk en dat terwijl ik mijn werk nog niet voor € 30,00 verkocht krijg op marktplaats. Lichtelijk jaloers, maar snel daar overeen gestapt, zijn we de tweede sessie begonnen. Dat liep echt geweldig goed. Er is een enorme vooruitgang te zien in hoe mijn tante het penseel hanteert en ook hebben wij in één bijeenkomst een heel schilderij gemaakt, terwijl wij de vorige keer er drie bijeenkomsten voor nodig hadden. Wij waren allebei heel tevreden. Niet alleen over het resultaat, maar ook over een bepaald inzicht wat bij tante Bep naar boven kwam en waarbij een handelingsperspectief zich aandiende.<br>
<br>
Vlak voordat ik weg wilde gaan, zegt Tante Bep: Heb jij behoefte aan een mantel? Ik heb er een voor je? Nou zeg ik, jeh, dat ligt eraan wat het voor een mantel is? Laat ze mij de jas zien en wat denk je? Inderdaad. Precies wat ik nodig had, wat ik zocht en in de juiste kleur en in heel mooie conditie, misschien iets te groot, maar de mouwen zitten goed.<br>
<br>
Wat zeg je me daarvan? Het duurde even voordat het kwartje viel. Moet je nu zien. Niets praten over geld, niet denken in klinkende munten....... gewoon je hart volgen en je talenten uitdelen, je kwaliteiten zaaien. Deze oogst kwam zomaar uit een onverwachte hoek en volgens mij is dat wat men, inclusief Bart, bedoelt met de spreekwoorden 'Wie zaait zal oogsten' of 'Wat men zaait, dat zal men ook oogsten'. Vandaag heeft de praktijk de theorie voor de zoveelste keer bevestigd.... en nu.......<br>
<br>
................. ga ervoor. Niets staat je in de weg.<br>
<br>
<br>
<br><br><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvWu7SQVJr1Ry-zovRHtxYZWqepzmSzTz9qJE6IowhYUXtOu_TSb3_zy0hgG3j_WhNmM91emHet2K_yDHFHJ4im9Gi5HSmeYHoYHKhcRU8lWN_rpZXD7d-UBHbNjTZ68FHrPRcLVkSqOk/s640/blogger-image-1115913332.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvWu7SQVJr1Ry-zovRHtxYZWqepzmSzTz9qJE6IowhYUXtOu_TSb3_zy0hgG3j_WhNmM91emHet2K_yDHFHJ4im9Gi5HSmeYHoYHKhcRU8lWN_rpZXD7d-UBHbNjTZ68FHrPRcLVkSqOk/s640/blogger-image-1115913332.jpg"></a></div>Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-73049709429696141962013-10-28T13:43:00.000+01:002013-10-28T13:43:30.384+01:00Open je ogen in de rebound!!!Open je ogen! Wat een prachtige titel voor deze blog, al zeg ik het zelf!<br />
<br />
Deze laatste maanden waren weer hectisch en ondanks de weinig verplichtingen wil het schilderen nog altijd niet vlotten.<br />
Ook op dit moment grijp ik liever nog even naar de letters, maar dat is eerder gelukkig. Beter naar de letters grijpen dan naar de fles.<br />Er is een grote ruimte ontstaan om te schilderen, te tekenen en te knutselen met kleuren.<br />
Na een lange tijd van 'niet mezelf durven' zijn, is er weer ruimte om te ademen en te bewegen zoals ik dat prettig vind. Geen druk meer van 'de ander' alleen maar eigen zeggenschap. De hersenen laten de druk langzaam los, het lichaam is nog altijd te gespannen, er vloeit nog veel kostbare energie weg. De yoga helpt, al is dit een langzaam werkende op diesel gestookt systeem. Vandaag wel twee stappen gezet om mijn lijf verder te helpen tot een geheel te worden met mijn persoonlijkheid en met mijn ziel. Ik heb de sport boksen uitgezocht en vanavond mag ik een proefles meedoen. Ben heel benieuwd. Door alle stress en het lege gevoel heb ik mij volgestopt met voedsel. Vandaag begonnen met een dieet. Nu de ziel nog. Straks gaat er muziek op en wordt de olieverf op het doek gesmeerd. Ik heb al weer heel wat ideeën, krijg alleen nog niet de structuur erin om het ook werkelijk te gaan doen. De uren en dagen vliegen voorbij met huishoudelijke zaken, maar ook met wezenlijke aandacht voor de dochters. Daar geniet ik dan wel weer reuze van, mijn dierbaarste schatten op deze wereld. <br />
De werkkamer is opgeruimd. Ook hier is ademruimte ontstaan. Tijdens het opruimen kwam ik het seizoenen boek van Jaap Voigt tegen. Daar ook maar even wat spirituele kracht uithalen. De hersenschimmen wegpoetsen en ruimte maken voor een heldere geest.<br />
<br />
Als bijna 50 jarige zit ik in de herfst van mijn leven zo lees is in het boek van Jaap. Dat klinkt dramatisch, maar ik zie dat Jaap ook lichtpuntjes ziet. Hij schrijft: 'Het is nu tijd om de balans op te maken en om na te denken over wat verworven is en daar lessen uit te trekken.' Dat is precies wat ik aan het doen ben.<br />
'Ik trek mij terug uit wereldse zaken en vanuit het geweten wordt beoordeeld wat winst en wat verlies heeft gebracht. De krachten worden duidelijker evenals de zwakheden en hoe daar mee om te gaan.'<br />
<br />
Een mooie uitspraak van Bill Cosby: 'De sleutel tot succes weet ik niet, maar de garantie voor mislukken is om het iedereen naar de zin te maken.' Deze kwam voorbij via 'De dagelijkse gedachten' en hoe waar is deze zin voor mij (en voor vele anderen). Mijn hele systeem is gebouwd om anderen te dienen, er voor anderen te zijn. In mijn geval is het een levensdoel, de wereld (letterlijk en figuurlijk) mooier te kleuren. Alleen de manier waarop is nog altijd niet duidelijk. Hoe kun je dit in een balans brengen dat je geen energie meer weg laat vloeien maar dat je energie krijgt, dat je bij jezelf blijft en toch het de andere naar de zin maakt? Dat het opbouwend is en het vooral niet jezelf afbreekt? Er zijn nog genoeg vragen en te weinig antwoorden. Ik laat het los. Dat is de winst. Ik laat alle vragen los, omdat ik weet (en ervaren heb) dat er als vanzelf antwoorden zullen komen. <br />
<br />
Anderen hebben daar wel een duidelijke kijk op, maar wat weten zij nu eigenlijk van mij? Hebben zij zich genoeg in mijn verdiept? Of kijken ze alleen naar dat wat ik laat zien of juist wat ik niet laat zien? Meneer Oosterhuis heeft hier een mooie tekst van gemaakt 'Ken je mij, wie ben ik dan? Ken jij mij beter dan ik?<br />
<br />
Er komt veel samen in deze dagen. Mijn ogen zijn weer eens geopend en nu maar hopen dat ze open blijven en zich niet sluiten voor wie ik ben en voor wat de ander nodig heeft. Ik stop alle ervaringen van de laatste maanden (en jaren) in een potje, roer flink en vertrouw er op dat er iets moois uit komt.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7iVvw5-S-GxglKirHM8wI43Nd3WkT2m53KGd9TGxF_qctgeppH1a_QlWFcxiv7VKhOr5K6tgDa06lMkY3hOhpluUEf9yoYGypsglzIMJFG1hOb1J5mM9Po4NAYWOuab06IlvJXKD6TcM/s1600/Herfst-wallpapers-achtergronden.blogspot.com_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7iVvw5-S-GxglKirHM8wI43Nd3WkT2m53KGd9TGxF_qctgeppH1a_QlWFcxiv7VKhOr5K6tgDa06lMkY3hOhpluUEf9yoYGypsglzIMJFG1hOb1J5mM9Po4NAYWOuab06IlvJXKD6TcM/s1600/Herfst-wallpapers-achtergronden.blogspot.com_.jpg" /></a></div>
<br />Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-30427049318940439252013-08-28T15:29:00.003+02:002013-08-28T15:29:35.469+02:00'Jan Kooijman'<br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Een uitleg over </span><span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">'Pijnlijke schoonheid'</span><br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Na het zien van de film 'Verliefd op Ibiza', waren mijn dochters en ik het erover eens. Jan Kooijman is adembenemend mooi en niet alleen aan de buitenkant. Op facebook plaatste ik de opmerking: </span><br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">'Wij kijken de film 'Verliefd op Ibiza' . Ik zit met Lo en Ro zwijmelend te kijken naar de pijnlijk mooie Jan Kooiman! Ahahaha wat is die man leuk!'</span><br />
<div role="article" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">
<div class="_1x1" style="margin: 15px 0px; padding: 0px;">
<div class="userContentWrapper">
<div class="_wk" style="color: #37404e; font-size: 13px; line-height: 18px;">
Daarop kwam de vraag: hoe kan iets nou pijnlijk mooi zijn?</div>
</div>
</div>
</div>
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Nou dat wilde ik voor mijzelf ook wel eens uitleggen, dus heb ik daar iets over geschreven. Het is ook terug te vinden op facebook, maar wil het stukje graag ook in mijn Blog bewaren. </span><span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Er zijn op Wikipedia meerdere ideeën terug te vinden over schoonheid. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Deze quote bijvoorbeeld:</span><br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">'Schoonheid is een idee of gevoel van aangenaam uiterlijk of innerlijk, uitstraling van een persoon, dier, (kunst) object, landschap of aangenaam geluid, in het bijzonder muziek. Schoonheid is niet volledig subjectief. ' </span><br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">We hebben</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"> allemaal onze ideeën over 'schoonheid'. Het 'schoon' in het woord heeft te maken met het schoon zijn van onzuiverheden. Wat je dan maar ook als schoonheid benoemd, het is zuiver, zonder fouten en oneffenheden, het treft je, geeft je een beleving van genoegen, bevestiging, betekenis of goedheid. een gevoel van compleetheid, verwondering en vervulling.<br />Wanneer je met schoonheid in aanraking komt heeft dat aantrekkingskracht en invloed op het emotioneel welzijn.<br />In Wikipedia staat ook: ' In zijn diepgaandste zin zou schoonheid een ervaring van positieve weerspiegeling over de betekenis van het eigen bestaan kunnen veroorzaken. '<br />Met andere woorden is het ervaren van schoonheid een reflectie van je eigen 'goedheid' van dat wat we in de spiritualiteit nastreven te bereiken, goedheid en schoonheid kunnen dan ook doelen zijn in dit aardse leven.<br />Doelen die niet voor iedereen zomaar binnen handbereik liggen. In veel gevallen is het hard werken om schoonheid en goedheid te ervaren en dit uit te dragen.<br />Volgens mij kan schoonheid dan ook als pijnlijk worden ervaren. Het besef dat schoonheid bestaat, dat het in je nabijheid is, maar dat je wezen het nog niet werkelijk kan aanraken of ervaren, kan als pijn ervaren worden.<br />Daarnaast kan schoonheid een schok geven in het gevoelsgebied rondom het hart. De ziel wordt geraakt. Iets wat als mooi ervaren wordt, kan dus ook pijn veroorzaken.<br />Tegenover schoonheid staat lelijkheid. Wanneer je last hebt van het nastreven van perfectionisme is deze grens heel dun. Dan is alleen absolute schoonheid goed genoeg en zal dat wat minder is ook als pijnlijk ervaren worden.<br /><br />Volgens Plato<br />Voor Plato (428 v. Chr. - 354 v. Chr) was kunst een slechte imitatie mimesis. Volgens hem was een voorwerp slechts een kopie van een ideale werkelijkheid of idee. Kunst was een imitatie van een voorwerp en dus een kopie van een kopie. Alle imitaties slaagden er op geen enkele manier in om de werkelijkheid uit te beelden.<br /><br />Volgens Aristoteles<br />De Atheense school, Stanza della Segnatura, Vaticaan<br />Aristoteles (384 v. Chr.- 322 v. Chr.) leerling van Plato, beschreef tragedies en stelde dat iets schoon of mooi is wanneer er niets aan toegevoegd of van afgehaald kan worden zonder dat het slechter wordt. Schoonheid is een objectieve en inherente eigenschap van een voorwerp en heeft te maken met de functie en proporties van het voorwerp. Naarmate een (kunst)-voorwerp beter lijkt (mimesis) op het af te beelden voorwerp, is het kunst-object schoner.<br /><br />Volgens Kant<br />Immanuel Kant(1724-1804) en eerder al Alexander Baumgarten (1714 - 1762) ontwikkelden de theorie van esthetica. Kant schrijft in Kritik der Urteilskraft over smaak en het vermogen om schoonheid te beoordelen. Ruwweg stelt de filosoof dat er geen objectieve methode is om schoonheid te kunnen vaststellen. Schoonheid bestond voor Kant enerzijds uit activiteiten van degene die een object (kunstwerk) observeert (zien, denken en de indrukken die het kunstwerk maakt) en daarnaast ook uit kenmerken van het object zelf.</span><br />
<br />
<br />
<span style="color: #37404e; font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="color: #37404e; font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 18px;">In de vakantie heb ik een eerste boek van de schrijver Dan Brown gelezen. Wat kan die man geweldig schrijven, feiten en fictie door elkaar, gewoon aanstekelijk. E</span></span><span style="color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18px;">en nieuwe uitdaging is geboren: het doornemen van werken van bekende filosofen. </span><br />
<span style="color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18px;"><br /></span>
<img src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSUnONmd412PQGdEU0oqvlHkUMWrs8fAGt8SFPKUX4CHLJrk4Z5Xw" />Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-70982768084519472042013-05-09T14:16:00.001+02:002013-05-09T14:16:57.665+02:00De dip voorbij!In september een eigen business begonnen, in december half ingestort en in februari, mbv de griep, echt afgebroken. Het is nu begin mei. Gelukkig gaat het een flink stuk beter. Met hulp komt er nu eindelijk schot in. Weer die onderste steen boven. Alhoewel die stenen al wel bekend waren, lukte het mij niet om het gedrag aan te passen. Het is nog niet eenvoudig. Het betekent hard werken. Gelukkig zijn de mensen om mij heen geduldig. Dat mag ook wel, want zelf doen ze ook een duit in het zakje en mogen ze ook aan zichzelf werken. Twee leuke boeken gescoord die een goede steun leveren. Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz en Dromen Durven Doen van Ben Tiggelaar. De eerste gaf mij voor de zoveelste keer het inzicht dat ik vooral liefde en erkenning bij andere wil weghalen om mij goed te voelen. De tweede geeft veel practische tips om vooral te gaan doen. Want dromen kan ik heel goed (ik ben een echt dromertje) en lef heb ik ook nog wel, vooral als ik voorbij kan gaan aan alles wat er in het eerste boek beschreven wordt. Maar het doen is nog altijd het grootste probleem. Ook vandaag doe ik van alles om maar niet de verf en het penseel te pakken en mijn schilderij voor opa en oma af te maken. Ja... dit heeft alles te maken met faalangst. Want... als het af is, mag ik het geven. En wat, als de kwaliteit niet voldoende is en men er weer van alles over te zeggen heeft, of erger nog ... als ik zelf niet tevreden ben over het eindresultaat. Van ruzie maken, tot nog even eten, even in de zon zitten in onze gezellige tuin, okay nu naar boven, nog een briefje schrijven en daar hoort een fotootje bij, even zoeken op de computer, oh waar is ie toch, naar oh ja op mijn blog en dan maar even schrijven over dat wat ik weer aan het uitstellen ben... ... en waar ik zo blij van wordt en gelukkig.... ahahahahaha. GA AAN HET WERK EN VOEL JE GELUKKIG MAAIKE! Je hebt het allemaal in eigen hand. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_qroxcFq74ueCnD28qWwCgY77VmlTVAEWNR7wFPu3gBNPPT54_E93YTPSV7cs9cOba0FWqJeZ4jdB-ee2Ea6F0ezp3J8pUD0Nncw-l9I5RunuVKYFsqt61sWCnxUFuwYAMo4hxsOvmqM/s1600/foto.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_qroxcFq74ueCnD28qWwCgY77VmlTVAEWNR7wFPu3gBNPPT54_E93YTPSV7cs9cOba0FWqJeZ4jdB-ee2Ea6F0ezp3J8pUD0Nncw-l9I5RunuVKYFsqt61sWCnxUFuwYAMo4hxsOvmqM/s320/foto.JPG" width="239" /></a></div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-37977542067680459262012-11-20T17:58:00.000+01:002012-11-20T17:58:26.387+01:00Netwerk UitvaartvernieuwersAfgelopen zondag ben ik bij het funerair cafe van de Uitvaartvernieuwers geweest. Heel bijzonder weer deze bijeenkomst. Ook in dit netwerk zitten mensen een groep te zijn. Heerlijk! Mijn persoonlijkheid weer laten zien, vrienden gemaakt (ahahah) en sterk gebleven. Ach zo ben ik he, gerechtigheid, mensen met elkaar verbinden en duidelijkheid scheppen, ook al wordt je kop gelijk afgehakt. Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig, maar ik ga daar verder niets over zeggen.<br />
Wel over het feit dat één van mijn bedachte producten waarschijnlijk niet zo'n commercieel sterk idee is. Ik heb nu feedback van en kistenfabriek, 2 uitvaarverzorgsters en een kistenschilder herzelf. Deze business is nog niet op gang. Terecht werd opgemerkt dat mensen ook zelf wel een kist kunnen schilderen. Oké. Dat weet ik natuurlijk ook wel, ik zou ook niemand vragen hahahah, maar ja ik ben dan ook gek op schilderen.<br />
Evengoed zal ik het toch over een andere boeg moeten gooien en komt deze er fijn bij als het er toe doet. Gisteren en vandaag dan ook verder gegaan met mijn kleur voor uitvaartcentra product. Nummer 3 is klaar, nummer 5 staat zo goed als op het doek, maar daar klopt nog iets niet aan. Nummer 1 moet ik nog wat bijwerken en voor nummer 4 is de basis gelegd. Nummer 2, 6 en 7 hebben in het hoofd al vorm gekregen, dus doorbuffelen. ahhahaha. Zo heeft serie twee trouwens ook al vorm in het hoofd en nummer 3 en nummer 4.<br />
Jeetje. als toch niemand dit wilt hebben, dan kan ik daar wel een tentoonstelling van maken. 4x 7 is 28 werken allemaal in rood-oranje-geel-groen-blauw-indigo-violet lekker druk zal dat worden met al die kleuren... ahhahahahahah! Nou zover is het nog niet. Eerst maar eens serie 1 afmaken.Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-43438442714877939752012-11-14T23:34:00.000+01:002012-11-14T23:34:48.975+01:00Knutselen tussen door!<br />
Ondertussen ben ik ook aan het werk met Derwent potloden. Ik ben altijd een grote fan geweest en nog altijd van Caran d' Ache potloden uit Zwitserland, maar de Engelse Derwent potloden lachen mij ook al een tijdje toe. Van Antoon heb ik met moederdag ook prachtige pastelkrijtpotloden van het merk Derwent gekregen, zo leuk om hiermee te werken. Je kunt ze ook met water bewerken. Ik kan de foto van de pasteltekening niet zo snel vinden, maar wel die van de onlangs aangeschafte Derwent Graphic pencils. Rechts zien jullie de lachende Boedha. Heerlijk plaatje om te tekenen, ik ben blij met het resultaat. Via twitter en facebook krijg ik regelmatig van Derwent prachtige plaatjes van werkstukken. Ik ben dan zo jaloers. Je ziet gewoon het geduld van de kunstenaar in die tekeningen terug. Het daagt mij uit ook nieuwe grenzen over te gaan. Vandaar de behoefte ook met potlood aan de slag te gaan. Links is een tekening van Ilse de Lange. Vrij vertaald naar een foto gevonden op het internet. Spannend deze, want er is maar heel weinig houvast om het beeld erop te krijgen. Als je er een foto van maakt, wordt de tekening trouwens nog zoveel keer zo beter... ahahahahah. Ilse is eigenlijk nog niet af. Maar ach, ik wil door en ook nog andere snelle werken er tussendoor gooien. Trouwens die lachebuik was niet zomaar één, twee, drie klaar hoor....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1YcctsFa63RQpaBRLNkQnGTQqjNNGJOKsU3zDzrQQPUHM5zjh5b0yYMz0O_G0IhkTbbCR2OAQfxXr5IIOQ96B8jBigruOVXN8SPnMLmJ1W9MsXebdoPeQH8d2h-jcbHqlRHazlz5-HLw/s1600/2012-11-08+18.39.12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1YcctsFa63RQpaBRLNkQnGTQqjNNGJOKsU3zDzrQQPUHM5zjh5b0yYMz0O_G0IhkTbbCR2OAQfxXr5IIOQ96B8jBigruOVXN8SPnMLmJ1W9MsXebdoPeQH8d2h-jcbHqlRHazlz5-HLw/s1600/2012-11-08+18.39.12.jpg" height="320" width="213" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeplXnOFk6CSkNOHNqbXDGsaJJHeVG2bXrMBoTJEEWm3nhd89uitrmN5BcGq938Ngn8JCoXKsvUt_COABTL3wZDjLefaJ0KpKOH5wedkcdM5Cd4XOFRph8H2LT0c8Btk8cRo2SL5gg2_U/s1600/2012-11-04+17.02.31.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeplXnOFk6CSkNOHNqbXDGsaJJHeVG2bXrMBoTJEEWm3nhd89uitrmN5BcGq938Ngn8JCoXKsvUt_COABTL3wZDjLefaJ0KpKOH5wedkcdM5Cd4XOFRph8H2LT0c8Btk8cRo2SL5gg2_U/s1600/2012-11-04+17.02.31.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-70910596250128940962012-11-14T23:23:00.002+01:002012-11-14T23:23:42.223+01:00Kleur in rouwcentra en crematoria<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwEjAlA-icgkPD9tITxwxuuSEz8nkVf-L7Ca9-BHBsFfmgyPzd-SJpNux2HqMftK2XTnhKhQYJ28IuCnNoGv-VIpeWKSOH8SYbDzk0zS4lA4fVHrkG-h2CmakuX0YvGJTeFkqUiYWv-7g/s1600/IMG_1302.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwEjAlA-icgkPD9tITxwxuuSEz8nkVf-L7Ca9-BHBsFfmgyPzd-SJpNux2HqMftK2XTnhKhQYJ28IuCnNoGv-VIpeWKSOH8SYbDzk0zS4lA4fVHrkG-h2CmakuX0YvGJTeFkqUiYWv-7g/s1600/IMG_1302.JPG" height="320" width="239" /></a></div>
Met dit idee is het eigenlijk allemaal begonnen. Al meer dan een jaar denk ik aan deze beelden. Panelen vol met eenzelfde kleur en dan een afbeelding erin van een kaars. Ondertussen heb ik ook een rode af, maar die is niet zo goed door mij op de foto te krijgen. Mijn ifoontje maakt de meest prachtige foto's, maar die rode lukt maar niet. Hier dan maar een impressie. Het idee is om van alle kleuren van de regenboog een dergelijke afbeelding te maken. De serie kan dan in een reeks worden opgehangen.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkK8N3hKZKGvaKG_bEH9qKBJMR8evHW82tXz3yM2KIXCqVPr7YZCBY8qvn4APtp_11_rRNzn7yfQCGyMQdaqEGmdpHNTreBaAk3ju9PZdtsOOXbNSaXrag1lQizFmq5hJyy8djEvJVQNI/s1600/IMG_1299.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkK8N3hKZKGvaKG_bEH9qKBJMR8evHW82tXz3yM2KIXCqVPr7YZCBY8qvn4APtp_11_rRNzn7yfQCGyMQdaqEGmdpHNTreBaAk3ju9PZdtsOOXbNSaXrag1lQizFmq5hJyy8djEvJVQNI/s1600/IMG_1299.JPG" height="320" width="239" /></a>Ik ben gek op de kleuren van de regenboog. Niet alleen vanwege hun schoonheid en eenvoud, maar ook omdat ze de basis vormen voor het licht wat wij met zijn allen zo broodnodig hebben om ons prettig en in evenwicht te houden.<br />
<br />
Ondertussen ben ik bezig met blauw en groen. Daarna komen violet en oranje en als laatste kom indigo. Daar heb nog geen enkel beeld bij en ga dan ook binnenkort een tubetje indigo bij één van mijn leveranciers halen. Wanneer ze alle zeven af zijn (ook zo'n magisch en wellicht godsdienstig getal) ga ik er mee de boer op.<br />
Binnenkort mag ik wat extra dagen vrij nemen (ik heb teveel overuren en teveel vakantieuren over). Ik ga dan heerlijk aan de slag en hoop dan de reeks af te maken. Nu maar hopen dat de instellingen die te maken hebben met verdriet, rouw en troost mijn gevoel overnemen.Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-55439829743994937572012-10-25T20:50:00.000+02:002012-10-25T20:50:55.390+02:00BelastingdienstNog geen opdracht binnen, maar al druk in de weer met de Belastingdienst. En nee, ik zie hem niet als vriend, maar zie hem ook niet als vijand. Ze kunnen het nog altijd niet leuker maken, maar wel gemakkelijker. Op de fiets, wat ontzettend gezond, ben ik gisteren naar de bijeenkomst geweest waar de Belastingdienst mij alles heeft verteld over de IB en de OB. Nooit gedacht dat ik zelfs dat leuk zou vinden, maar daar gaat dit verhaal natuurlijk niet over. Dan kan ik je beter verwijzen naar de betreffende website. Tijdens zo'n bijeenkomst, waarvoor je liefdevol wordt uitgenodigd, kom je andere nieuwe zelfstandige ondernemers tegen. Dat kan leuk zijn en minder leuk, maar in ieder geval was het voor mij leerzaam. Ik heb positief genetwerkt. Een nieuwe ondernemer die lijsten gaat maken. Dat is leuk. Met de door mij uitgezochte speciale gouache verf kan alleen op papier (oftewel zuigende ondergronden) geschilderd worden. Deze prachtige kunstwerken kunnen worden ingelijst en als een herinnering waardevol aan de muur worden opgehangen. Leuk contact, want zo helpen beginnende zelfstandige ondernemers elkaar, zo mag ik hopen natuurlijk. Dit was de positieve ontmoeting. De wat mindere ontmoeting, maar evengoed inspirerend en vooral één waarmee ik nog meer met mijn beide benen op de grond ging staan, was met een mevrouw die schuin tegenover mij zat.<br />
Bij het horen van mijn bedrijfsnaam en mijn leuze 'Kunst in de laatste levensfase', leek zij geïnteresseerd, maar wel op een gesloten manier. Zij maakte na de sessie contact met mij en vroeg mij waarom ik de naam 'Gebroken hartjes' had gekozen. Dat had toch immers niets met sterven en de dood te maken, alleen met liefdesverdriet? Na mijn uitleg begreep ze het al beter, maar toch. Zij vertelde mij dat twee jaar geleden haar man was overleden en zij kon zich niet voorstellen dat mensen die weten dat ze gaan sterven behoefte hebben aan schilderen. Ik sprak over een helende werking, maar ik bedoelde vast accepteren, want beter werden deze mensen toch niet meer? Ik was zo druk om mijn goede intenties uit te leggen en mijzelf te verdedigen dat ik pas op mijn fietsje weer richting huis bedacht dat deze mevrouw wel eens nog erg boos en waarschijnlijk ook nog altijd heel verdrietig zou kunnen zijn. Mensen die overbleven hadden vooral troost en heling nodig zo liet zij mij nog weten. Zo de eerste valkuil is aan mijn voeten verschenen die ochtend. Ik hoef niet mijn eigen intenties te verdedigen aan mensen die zich tot mijn richten. Ik moet open staan voor de energie van die ander. Als ik niet zo druk was geweest met mijn eigen ik, mijn eigen plan, had ik kunnen reageren op de behoefte van de medemens die mijn aandacht vroeg. Ze verpakte die behoefte dan ook zeer goed met een grote dosis .... ja van wat eigenlijk? Ik had er door heen moeten prikken en de energie weer terug kunnen leggen. Het heeft mij wel weer aan het denken gezet. Ondanks dat ik mij liefdevol wil vast houden aan mijn gekozen doelgroep, zou ik natuurlijk ook kunnen gaan schilderen met mensen die in de rouw zijn vanwege het verlies van hun dierbare of samen kunnen gaan schilderen met mensen die nog hoop hebben op genezing?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWBhX0cTgf1u43ydn87-BBph2fNge6efYA5VzPRLTwkYULNJwREn9RwI2ssBptbY7phSIWsRdYJbhXkOnZkh-CHMN1p_ODXBtIbiJjXRlrUD0wnjR-vdUn5pjsTIu85doz08jPP6gbX4s/s1600/lascaux.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWBhX0cTgf1u43ydn87-BBph2fNge6efYA5VzPRLTwkYULNJwREn9RwI2ssBptbY7phSIWsRdYJbhXkOnZkh-CHMN1p_ODXBtIbiJjXRlrUD0wnjR-vdUn5pjsTIu85doz08jPP6gbX4s/s1600/lascaux.jpg" /></a></div>
De wereld is te groot voor mij. Ik zou iedereen willen redden, maar dat kan nu eenmaal niet. Focussen Maaike! Zo heb ik van mijn coach geleerd. Het wordt langzaamaan tijd! Welk product het dan ook moge zijn, ik voel dat ik mij, als is het langzaam, klaar maak voor de eerste opdracht in het kader van 'Gebroken hartjes'.Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-71858842733673301242012-10-07T10:08:00.001+02:002012-10-07T10:08:32.151+02:00Een nieuwe onderneming geboren!Per 1 september 2012 ben ik een nieuwe onderneming begonnen. Gebroken Hartjes is de naam! Na 4 weken intensieve voorbereiding zijn Antoon en ik naar de uitvaartbeurs 2012 geweest. Deze is eens in de vier jaar en het is goed om daar naar toe te zijn geweest. Ik heb met veel bedrijven en personen kennis gemaakt en wat even zo belangrijk is, zij met mij. Ik was helemaal in mijn nopjes en had tot steun meegenomen mijn relatiegeschenk, een start van het plantje 'Gebroken Hartje' die we aan iedereen hebben uitgedeeld. Dat mocht blijkbaar helemaal niet, maar dat bedacht ik mij toen we net de auto uitstapte op het parkeer terrein. Ahaha lekker op tijd, dan maar door zetten. De brutalen hebben de halve wereld.<br />
Kunst in de laatste levensfase. Dat is waar het om draait. Het is nu belangrijk dat mensen, uitvaartcentra en betrokken organisaties mij gaan vinden. Wat ik te bieden heb, is niet aan te prijzen op 'de markt'. Mensen moeten mijn oplossing weten te vinden. Wat voor oplossingen heb ik dan in mijn winkeltje? Ondersteuning tijdens het afscheid nemen van een leven. Ontspanning dmv in een flow komen, werken of kijken naar vormen, kleuren en gezichten. In balans komen door het kijken naar, werken met en ervaren van kleuren. Ik weet zelf hoe verrijkend en helend schilderen werkt, ik zie wat voor effect het heeft op anderen. Ik wil juist mensen met verdriet en pijn deze helende werking helpen ervaren. <br />
Gisteren naar de open dag naar Hospice Dome geweest in Amersfoort. Het is lastig: ik ben oprecht geïnteresseerd in het bedrijf en wat ze doen, maar heb daarnaast een eigen agenda. Ik moet nog leren dit krachtig doch in harmonie met de omgeving te brengen. Ik deed het gister wel ok, maar merkte ook een gesloten reactie van de vrijwillige medewerker van de Hospice. Ik moet daarmee leren omgaan. Meer in relatie gaan en een gesprek aangaan en niet teveel een monoloog neerzetten. Ach al doende leer ik met elke stap die ik maak. Ondertussen alweer een aantal ideeën op papier gezet en nu aan de schilder. Maar ik moet ook trainen, het lijf vraagt ook wat, de hond laten bewegen, naar een verjaardag en de belasting aangifte regelen. Ahaha nog geen opdracht binnen, maar administratief alweer ontzettend veel tijd kwijt. Hup aan de slag, de energie begint alweer te stromen! Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-91609320112581261562012-09-27T22:02:00.001+02:002012-09-27T22:02:40.597+02:00Maaike op de uitvaartbeurs!<div class="separator"style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwsGRZDiQTRJeuveyihI_Ktq_JdiDut_NhONyLVqA1tvQSiSuaG9O1h8BlT0Igog6GybLNrwViMTdx1L-Op6ycG8nb_4oqdNb7rBqpFvxabEwqK35VXeQNnH_ns6CjKMvMefvUzazpXGU/s640/blogger-image--1541966636.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwsGRZDiQTRJeuveyihI_Ktq_JdiDut_NhONyLVqA1tvQSiSuaG9O1h8BlT0Igog6GybLNrwViMTdx1L-Op6ycG8nb_4oqdNb7rBqpFvxabEwqK35VXeQNnH_ns6CjKMvMefvUzazpXGU/s640/blogger-image--1541966636.jpg" /></a></div>Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-37662732091572156402012-09-27T21:26:00.001+02:002012-09-27T21:26:58.364+02:00BeursgangVandaag is de eerste dag dat ik officieel naar buiten ben getreden met mijn onderneming met de naam 'Gebroken Hartjes'. Gebroken Hartjes wil door middel van kunst en kleur ondersteuning bieden aan mensen in hun laatste levensfase of aan hun nabestaanden. Heb samen met Antoon heel veel contacten gemaakt met grote en kleine ondernemingen <br />
Nu weer hard aan het werk: schilderen, netwerken en de administratie. Ik heb zo veel nieuwe ideeën opgedaan! Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-83724059455199359532012-09-23T23:49:00.001+02:002012-09-23T23:49:47.664+02:00Het wordt een week met nieuwe ervaringen. Dinsdag ga ik 100 plantjes Dicentra Spectabilis ophalen bij de kweker. Waarom? Dat wordt mijn PR materiaal. Antoon, Arjen en ik hebben samen iets leuks samen gesteld en dat ga ik aanstaande donderdag presenteren. Donderdag wordt de dag dat Maaike naar buiten komt met haar nieuwe onderneming. Antoon en ik gaan samen namelijk naar een beurs? Welke ? Dat blijf voor de lezer nog even spannend. <br />
Dit alles is mogelijk gemaakt onder begeleiding van coach Edmay en BSR (Body Stress Release praktiseerster) Suzanne. De lichamelijke ontspanning en het geestelijke loslaten hebben mij in balans gebracht. Mijn natuurlijk- en mijn kunstbeen (zo noem ik de peilers van mijn bestaan altijd) zijn nu in balans. <br />
Volgende week start trouwens weer een serie portret schilderen. Gezellig! Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-15487632589964913542012-09-08T23:22:00.005+02:002012-09-08T23:22:49.353+02:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiabcKOVcQAHiqlF3n-SevNO5GAWBsdOe6zplq6v9P6J5c7Pzy46YJVFG7VDmZIxlItnC7T7WKfQf1pMT0OFaNHno6oaBhSI2IN-cahY8CeV0-zWBbe7yJxadiJuJmavdX9Y45p0EJHkxI/s1600/2012-09-08+16.34.24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiabcKOVcQAHiqlF3n-SevNO5GAWBsdOe6zplq6v9P6J5c7Pzy46YJVFG7VDmZIxlItnC7T7WKfQf1pMT0OFaNHno6oaBhSI2IN-cahY8CeV0-zWBbe7yJxadiJuJmavdX9Y45p0EJHkxI/s320/2012-09-08+16.34.24.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Nog even het cadeau in vol ornaat. Teun had er toch een foto van gemaakt. </div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-55022946931729166162012-09-08T23:15:00.001+02:002012-09-08T23:15:37.902+02:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUre3CEpqTWsg1MsyB7CvGoxCrYref4znRf-eTHIy3P3L3RmWxKvys2OaFeS99AuReDOLa0L12QKGr-dItzRgEA-h9_4eALXCO2_ZZz6w8_bcgzgayrPhBn9OayCKbjoejEfJrNMeBqHA/s1600/konijntje.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUre3CEpqTWsg1MsyB7CvGoxCrYref4znRf-eTHIy3P3L3RmWxKvys2OaFeS99AuReDOLa0L12QKGr-dItzRgEA-h9_4eALXCO2_ZZz6w8_bcgzgayrPhBn9OayCKbjoejEfJrNMeBqHA/s320/konijntje.jpg" width="238" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Chips... net een leuk stuk geschreven, even verkeerde toets en alles weg... ahahhhahaha! Blijkbaar toch niet zo'n leuk stukje. Nu nog maar eens mijn verhaal proberen te verwoorden, maar zoals elke schrijver weet, dan word het anders. Wellicht toch beter.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Het konijntje, wat ik hier heb toegevoegd, is dit voorjaar een project geweest. Via linkedin kwam ik een oproep tegen van een schrijfster. Zij zocht iemand die illustraties bij haar verhaaltjes wilde maken. Dat leek mij wel wat. Toch had ik er pijn in mijn buik van. Het oude gevoel van toen ik een kind was, kwam boven. 'Ik kan dat eigenlijk niet. Adrie had dit moeten doen, die had het wel gekund. Wat jammer dat hij er niet meer is om dit op te pakken' en nog wat andere niet zo stimulerende gedachten. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ik heb een poging gedaan. Met de hoop dat de schrijfster het ook 'leuk' zou vinden en met als resultaat dit knuffelige konijntje. Gelukkig hadden we goede afspraken gemaakt. We zouden elkaar eerlijk zeggen wat we er van vonden. Dat hebben we gedaan, met respect voor elkaars grenzen, hebben we de samenwerking gestopt. Gelijk dacht ik, 'dan wordt dit het geboortecadeautje voor de baby van het nichtje van Antoon'. Gelijk maar een lijstje gekocht en vandaag hebben we het gegeven. Het heeft al die tijd op een plankje in mijn kantoor/atelier geduldig staan wachten. De namen van Finn zijn erbij gezet. Ik vind het een leuk geheel geworden. Weet niet zeker of de nieuwbakken papa en mama het ook leuk vonden, maar dat maakt mij niet meer uit. Blijkbaar is mijn ego al wat gekrompen. Smaken verschillen nu eenmaal. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Over mijn atelier/kantoor heb ik nog niet eerder gesproken. Ik ben zooooo blij met mijn eigen 'hok'. Het heeft mij geholpen mijn roeping te vinden. Onder het toeziend oog en onder de stimulerende woorden van mijn coach ben ik namelijk gestart met een heel eigen project. Ik voel mij zo verbonden met deze nieuwe onderneming dat ik mij voor het eerst van mijn leven gevuld voel. Ben niet meer op zoek naar iets of iemand wat mij het gevoel moet geven dat het goed is dat ik besta of wat dan ook waar ik naar op zoek was. Ik ervaar geen leegte meer en dat voelt zo goed. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Wat ik ga doen?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Nog even geduld. Ik werk hard aan de voorbereidingen. Heb al meer stappen gemaakt dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden of in het verleden durfde te nemen. De KvK, de Bank en de Belastingdienst weten al van mijn bestaan. Nu nog werken aan het 'gezicht' van de onderneming en de manier waarop ik naar buiten ga treden en er vertrouwen in hebben dat mensen mij weten te vinden. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Eind september is er een deadline. Dus nog even door buffelen. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-85671838651191130322012-03-11T21:56:00.000+01:002012-03-11T21:56:22.742+01:00Nieuwe foon!Sinds een paar weken heb ik een nieuwe foon, het antwoord op mijn achterstand wat betreft mijn blog? Ik heb (al) mijn fans wel met hele lege handen laten zitten.<br />
Die foon is trouwens een antwoord op een groot aantal vragen, zoals: vogels luisteren; kleine contacten hebben met mensen; berichten lezen; mij verbonden voelen met de wereld en de natuur. Ook met mijn oudste dochter. Ook trouwens met het heelal, ik heb zo'n verschrikkelijk leuke app, waar ik de sterren en planeten mee kan volgen. Jammer dat ik ook een leesbril 's avonds mee naar buiten moet nemen. Anders zie ik de sterren en hun namen nog niet op het kleine schermpje. <br />
Ik verwacht dat het nu makkelijker is mijn blog bij te houden. Het gaat namelijk heel goed met het schilderen. Ik ben bezig met mijn tweede cursus portretschilderen. Zo leuk! Het is zo'n spannend proces. En ik moet daardoor mee schilderen mer de cursisten. Heb mijzelf al geschilderd, ik ben nog niet helemaal af en ben nu bezig met Antoon vast te leggen. Zijn foto houden jullie te goed. Dat moet ik toch via de Comp doen, dat lukt me niet via de foon. <br />
Het is interessant te merken hou meer de methode is bekleift, nu ik het heb mogen verwoorden. <br />
<br />
Ik ben nu ook met een ander project bezig. Ik wil daar nog niet al te veel over schrijven, omdat ik eerst wil zien of ik het wel kan. Ik ben in ieder geval druk met het bestuderen van mijn lievelingsdier, naast Cooper natuurlijk, het konijn. Mijn grote Rien Poortvliet is hier van grote steun. Hou me in de gaten, dan hou ik jullie op de hoogte!Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7354173788392123402.post-72392969722242842692012-03-11T10:10:00.001+01:002012-03-11T10:10:14.034+01:00Een nieuwe foon!Maaike de Winterhttp://www.blogger.com/profile/15863529218851667747noreply@blogger.com0