Pagina's

donderdag 27 september 2012

Maaike op de uitvaartbeurs!

Beursgang

Vandaag is de eerste dag dat ik officieel naar buiten ben getreden met mijn onderneming met de naam 'Gebroken Hartjes'. Gebroken Hartjes wil door middel van kunst en kleur ondersteuning bieden aan mensen in hun laatste levensfase of aan hun nabestaanden. Heb samen met Antoon heel veel contacten gemaakt met grote en kleine ondernemingen
Nu weer hard aan het werk: schilderen, netwerken en de administratie. Ik heb zo veel nieuwe ideeën opgedaan!

zondag 23 september 2012

Het wordt een week met nieuwe ervaringen. Dinsdag ga ik 100 plantjes Dicentra Spectabilis ophalen bij de kweker. Waarom? Dat wordt mijn PR materiaal. Antoon, Arjen en ik hebben samen iets leuks samen gesteld en dat ga ik aanstaande donderdag presenteren. Donderdag wordt de dag dat Maaike naar buiten komt met haar nieuwe onderneming. Antoon en ik gaan samen namelijk naar een beurs? Welke ? Dat blijf voor de lezer nog even spannend.
Dit alles is mogelijk gemaakt onder begeleiding van coach Edmay en BSR (Body Stress Release praktiseerster) Suzanne. De lichamelijke ontspanning en het geestelijke loslaten hebben mij in balans gebracht. Mijn natuurlijk- en mijn kunstbeen (zo noem ik de peilers van mijn bestaan altijd) zijn nu in balans.
Volgende week start trouwens weer een serie portret schilderen. Gezellig!

zaterdag 8 september 2012

Nog even het cadeau in vol ornaat. Teun had er toch een foto van gemaakt. 
Chips... net een leuk stuk geschreven, even verkeerde toets en alles weg... ahahhhahaha! Blijkbaar toch niet zo'n leuk stukje. Nu nog maar eens mijn verhaal proberen te verwoorden, maar zoals elke schrijver weet, dan word het anders. Wellicht toch beter.

Het konijntje, wat ik hier heb toegevoegd, is dit voorjaar een project geweest. Via linkedin kwam ik een oproep tegen van een schrijfster. Zij zocht iemand die illustraties bij haar verhaaltjes wilde maken. Dat leek mij wel wat. Toch had ik er pijn in mijn buik van. Het oude gevoel van toen ik een kind was, kwam boven. 'Ik kan dat eigenlijk niet. Adrie had dit moeten doen, die had het wel gekund. Wat jammer dat hij er niet meer is om dit op te pakken' en nog wat andere niet zo stimulerende gedachten. 
Ik heb een poging gedaan. Met de hoop dat de schrijfster het ook 'leuk' zou vinden en met als resultaat dit knuffelige konijntje. Gelukkig hadden we goede afspraken gemaakt. We zouden elkaar eerlijk zeggen wat we er van vonden. Dat hebben we gedaan, met respect voor elkaars grenzen, hebben we de samenwerking gestopt. Gelijk dacht ik, 'dan wordt dit het geboortecadeautje voor de baby van het nichtje van Antoon'. Gelijk maar een lijstje gekocht en vandaag hebben we het gegeven. Het heeft al die tijd op een plankje in mijn kantoor/atelier geduldig staan wachten. De namen van Finn zijn erbij gezet. Ik vind het een leuk geheel geworden. Weet niet zeker of de nieuwbakken papa en mama het ook leuk vonden, maar dat maakt mij niet meer uit. Blijkbaar is mijn ego al wat gekrompen. Smaken verschillen nu eenmaal. 

Over mijn atelier/kantoor heb ik nog niet eerder gesproken. Ik ben zooooo blij met mijn eigen 'hok'. Het heeft mij geholpen mijn roeping te vinden. Onder het toeziend oog en onder de stimulerende woorden van mijn coach ben ik namelijk gestart met een heel eigen project. Ik voel mij zo verbonden met deze nieuwe onderneming dat ik mij voor het eerst van mijn leven gevuld voel. Ben niet meer op zoek naar iets of iemand wat mij het gevoel moet geven dat het goed is dat ik besta of wat dan ook waar ik naar op zoek was. Ik ervaar geen leegte meer en dat voelt zo goed. 
Wat ik ga doen?
Nog even geduld. Ik werk hard aan de voorbereidingen. Heb al meer stappen gemaakt dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden of in het verleden durfde te nemen. De KvK, de Bank en de Belastingdienst weten al van mijn bestaan. Nu nog werken aan het 'gezicht' van de onderneming en de manier waarop ik naar buiten ga treden en er vertrouwen in hebben dat mensen mij weten te vinden. 
Eind september is er een deadline. Dus nog even door buffelen.