Pagina's

woensdag 25 juni 2014

Netwerkborrel

Tja, naast solliciteren is het ook gewenst dat ik mee ga doen aan netwerkborrels.
Als startende ondernemer krijg je daar uitnodigen voor. Als doodgebloede startende ondernemer had ik mij al wel eens aangemeld, maar altijd vond ik ook weer een excuus om niet te gaan. 

Nu is het kiezen of delen. Solliciteren of meedoen aan activiteiten waar je je netwerk mee kan vergroten. Hup naar buiten Maaike! Plannen genoeg, maar achter de geraniums komen ze niet tot bloei. 

Mijn kaartjes, versiert met een promotie van mijn doel, in de tas gedaan en op weg. Mijn kleurrijkste pakkie aangedaan. Want ik wil niet opvallen, maar toch stiekem eigenlijk wel. 

(Ik moet zelf hartelijke om deze uitspraak lachen. Want dat 'stiekem' verzin ik er nu even bij. Dat is eigenlijk gewoon oud gedrag, wat als vanzelf weer boven komt als het om carriere maken gaat. Ondergedrag noem ik dat. bah. Wat ik heb ik een hekel aan mijn eigen ondergedrag, maar in plaats van mijzelf daarin naar beneden te halen, lach ik er om. Dat is veel beter. Aanpakken en nieuw gedrag vertonen.)

In ieder geval. De opdracht voor de eerste bijeenkomst was aanwezig zijn, rondkijken en observeren. 
Gelukkig was dat niet zo'n moeilijke opdracht. De eerste spreker was ontzettend boeiend. Frank Krake vertelt zijn verhaal waarin hij, zoals hij dat zelf zegt, als 'Rampondernemer' uiteindelijk na echt niet te bedenken dieptepunten in zijn zelfstandige ondernemers bestaan, toch uitgroeit tot een succesvol ondernemer. Het verhaal om ons beginnende ondernemers vooral een hart onder de riem te steken en aan te moedigen vooral niet op te geven, maar door te gaan tot het bittere einde. 

Ik was alweer enthousiast.

Daarna borrelen. Tja en dat vind ik moeilijk. Vond het als jonge meid ook altijd al moeilijk mij staande te houden in het café, dus dat voelde niet anders toen ik mij gister op mijn eerste 'starterscafé' probeerde te bewegen. 
Ik had een strategie. Een strategie wat proefondervindelijk zich al had bewezen. Ben gaan zitten met mijn colaatje en heb de boel geobserveerd. Wie zijn hier allemaal? Wie ken ik? Wie denk ik te herkennen? Papiertje erbij en pen, wat schrijven. Mijn energie verzamelen en om mij heen houden. Mensen komen naar je toe, dat was de bedoeling en dat was het resultaat. Bingo. Leuk en interessant. Twee contacten gemaakt. Kaartjes uitgedeeld. Ik was al tevreden. 

Na het Café kwamen de sprekers. Boeiend en leerzaam. Linked-in toch weer oppakken, straks bij succesverhalen toch maar een administrateur inschakelen en vooral gaan voor passie. 

Een spel over netwerken gespeeld in een groep van vijf mensen. Dat was een prettige manier om contact te maken. Gelukkig was het doel om van het spel te leren, elkaar te leren kennen en niet om een prestatie te leveren. Er was niets goed of fout. Er zat wel een cadeau in het spel. Een joker. Het zat mij mee. De joker kwam op mijn pad. Ik kreeg als 'prijs' een spel waarin je kunt leren hoe je jouw klanten kunt vinden. Daar zaten Catherine en ik net op te wachten. Dat was waar wij het samen over hebben gehad. We weten wel wat we willen bieden, maar hoe vinden we nu die klanten die het willen afnemen?

Heerlijk zulke toevalligheden. Tijdens het spel ook nog leuke contacten gemaakt. Totaal geïnspireerd mij opgegeven voor het volgende starterscafé in december en straks blij aan de gang met LinkedIn. Ik zit weer op een pad. 

'Jan Kooijman' wordt 'Achter de regenboog'


Dubieuze titel al zeg ik het zelf. Maar na dit verhaal snap je wat er bedoeld wordt.

Mijn oudste dochter is gek op dansen. Ze kan daar al haar emoties in kwijt, iets wat in het dagelijkse leven
nog wel eens niet lukt. Op het toneel veranderd zij en samen met haar vriendin dansen ze de sterren van de hemel wat mij betreft. Maar ja. ik ben dan ook de moeder. Absoluut partijdig en bevooroordeeld. Voor haar laatste auditie voor de vooropleiding van de dansschool in Amsterdam, zag ze het allemaal even niet zitten. Alweer een aantal afwijzingen achter de rug, wist ze even niet meer of ze dit nog wel leuk vond en totaal in tweestrijd stond het huilen haar nader dan het lachten. Ik heb prachtige woorden gesproken, maar door mijn niet onpartijdige positie, nam ze deze niet meer serieus. 'Je hebt iemand nodig die je een goede peptalk geeft', liet ik haar weten. Bescheiden als ze is, zei ze 'Doe niet zo gek mam.....!!!!'.
Nou ik heb wel gek gedaan. Ik dacht Ali B. Die is sociaal invoelend. Die gaat vast iets doen. Dus hub een bericht via facebook naar Ali B. Twijfels! Toch maar op wat meer paarden wedden. Marco B. Ook sociaal invoelend. ook die een, net iets ander, berichtje gestuurd. Want ik wilde wel dat iedereen wist wie ik had geschreven. Als laatste heb ik Jan Kooijman geschreven.
Chips dacht ik Ik moet daar natuurlijk wel iets tegenover zetten. Alles moet wat mij betreft in balans zijn en voor niets gaat de zon op. Dus een berichtje er achteraan met daarin de opmerking dat ik graag er iets voor terug doe. Een kleurrijk schilderij was de beloning. Formaat zelf uit te kiezen. Wat een verrassing. Jan liet van zich horen. Een heel lief berichtje wat ik direct heb doorgestuurd naar dochterlief, want die was zich al flink in het zweet aan het werken. Zij helemaal onder de indruk, maar durfde Jan (helaas) niet terug te schrijven. Ik wel natuurlijk. Ondertussen dacht Jan vast 'wat heb ik nu aan mijn broek hangen een stalker'. Ja misschien wel een beetje zo bedacht ik mij. De ondernemer was toch in mij opgestaan en ik zag allemaal mogelijkheden.
Okay! Pas op de plaats. Jan reageerde op mijn reactie en NEE het was niet nodig om iets terug te doen. Het was voor hem een kleine moeite geweest. Ik begreep het. Toch heb ik iets geschilderd. ik had het nu eenmaal beloofd en ik wil mijn woord houden.  Het eindproduct heb ik als foto bijgevoegd. 'Jan' was geboren. Maar Jan wilde 'Jan' niet hebben. Dan maar naar een goed doel.

Ondertussen was ik al gecharmeerd van de stichting 'Achter de regenboog'. Een vrijwilligers organisatie die een aantal keren per jaar, verdeeld over vier gewesten, weekenden of dagen organiseert voor kinderen die een verlies te verwerken hebben. Afgelopen weekend vierden zij hun 20 jarig bestaan en ik had mij aangemeld om daarbij aanwezig te zijn. Ik dacht dat is leuk 'Een goed doel, een verjaardag'. Hoe leuk is het om het schilderij aan deze organisatie cadeau te doen. De afbeelding is ook nog een soort regenboog en als je goed kijkt, zie je een soort flap en verbeeldt het zelfs iets 'achter de regenboog'.

Het was een succes. Afdeling Oost was erg in haar nopjes. De andere waren jaloers. Ik kreeg nog extra aandacht, wat niet de bedoeling was, maar toch weer goed voor het moraal. Stom, dat visitekaartje er niet ingestopt, toch nog te bescheiden? Het was een hele goede en leerzame middag en veel gezellige, gelijkgestemde mensen ontmoet. Ik was een van de weinige, of misschien wel de enige, die niet verbonden was en nog niet wilde zijn. Misschien, als ik straks de opleiding heb afgerond en wat meer verdiept ben geweest in de materie van de rouw, dat ik dan mijn vrijwillige inzet ga aanbieden. Vooralsnog was het voorlopig een mooie eerste kennismaking. Ik heb wat gekregen en wat weg gegeven. De balans was daar en de circel was voor mij weer rond. 'Jan Kooijman' werd 'Achter de regenboog' ook een mooie titel voor een schilderij.