Pagina's

dinsdag 20 november 2012

Netwerk Uitvaartvernieuwers

Afgelopen zondag ben ik bij het funerair cafe van de Uitvaartvernieuwers geweest. Heel bijzonder weer deze bijeenkomst. Ook in dit netwerk zitten mensen een groep te zijn. Heerlijk! Mijn persoonlijkheid weer laten zien, vrienden gemaakt (ahahah) en sterk gebleven. Ach zo ben ik he, gerechtigheid, mensen met elkaar verbinden en duidelijkheid scheppen, ook al wordt je kop gelijk afgehakt. Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig, maar ik ga daar verder niets over zeggen.
Wel over het feit dat één van  mijn bedachte producten waarschijnlijk niet zo'n commercieel sterk idee is. Ik heb nu feedback van en kistenfabriek, 2 uitvaarverzorgsters en een kistenschilder herzelf. Deze business is nog niet op gang. Terecht werd opgemerkt dat mensen ook zelf wel een kist kunnen schilderen. Oké. Dat weet ik  natuurlijk ook wel, ik zou ook niemand vragen hahahah, maar ja ik ben dan ook gek op schilderen.
Evengoed zal ik  het toch over een andere boeg moeten gooien en komt deze er fijn bij als het er toe doet. Gisteren en vandaag dan ook verder gegaan met mijn kleur voor uitvaartcentra product. Nummer 3 is klaar, nummer 5 staat zo goed als op het doek, maar daar klopt nog iets niet aan. Nummer 1 moet ik nog wat bijwerken en voor nummer 4 is de basis gelegd. Nummer 2, 6 en 7 hebben in het hoofd al vorm gekregen, dus doorbuffelen. ahhahaha. Zo heeft serie twee  trouwens ook al vorm in het hoofd en nummer 3 en nummer 4.
Jeetje. als toch niemand dit wilt hebben, dan kan ik daar wel een tentoonstelling van maken. 4x 7 is 28 werken allemaal in rood-oranje-geel-groen-blauw-indigo-violet lekker druk zal dat worden met al die kleuren... ahhahahahahah! Nou zover is het nog niet. Eerst maar eens serie 1 afmaken.

woensdag 14 november 2012

Knutselen tussen door!


Ondertussen ben ik ook aan het werk met Derwent potloden. Ik ben altijd een grote fan geweest en nog altijd van Caran d' Ache potloden uit Zwitserland, maar de Engelse Derwent potloden lachen mij ook al een tijdje toe. Van Antoon heb ik met moederdag ook prachtige pastelkrijtpotloden van het merk Derwent gekregen, zo leuk om hiermee te werken. Je kunt ze ook met water bewerken. Ik kan de foto van de pasteltekening niet zo snel vinden, maar wel die van de onlangs aangeschafte Derwent Graphic pencils. Rechts zien jullie de lachende Boedha. Heerlijk plaatje om te tekenen, ik ben blij met het resultaat. Via twitter en facebook krijg ik regelmatig van Derwent prachtige plaatjes van werkstukken. Ik ben dan zo jaloers. Je ziet gewoon het geduld van de kunstenaar in die tekeningen terug. Het daagt mij uit ook nieuwe grenzen over te gaan. Vandaar de behoefte ook met potlood aan de slag te gaan. Links is een tekening van Ilse de Lange. Vrij vertaald naar een foto gevonden op het internet. Spannend deze, want er is maar heel weinig houvast om het beeld erop te krijgen. Als je er een foto van maakt, wordt de tekening trouwens nog zoveel keer zo beter... ahahahahah. Ilse is eigenlijk nog niet af. Maar ach, ik wil door en ook nog andere snelle werken er tussendoor gooien. Trouwens die lachebuik was niet zomaar één, twee, drie klaar hoor....

Kleur in rouwcentra en crematoria

Met dit idee is het eigenlijk allemaal begonnen. Al meer dan een jaar denk ik aan deze beelden. Panelen vol met eenzelfde kleur en dan een afbeelding erin van een kaars. Ondertussen heb ik ook een rode af, maar die is niet zo goed door mij op de foto te krijgen. Mijn ifoontje maakt de meest prachtige foto's, maar die rode lukt maar niet. Hier dan maar een impressie. Het idee is om van alle kleuren van de regenboog een dergelijke afbeelding te maken. De serie kan dan in een reeks worden opgehangen.

Ik ben gek op de kleuren van de regenboog. Niet alleen vanwege hun schoonheid en eenvoud, maar ook omdat ze de basis vormen voor het licht wat wij met zijn allen zo broodnodig hebben om ons prettig en in evenwicht te houden.

Ondertussen ben ik bezig met blauw en groen. Daarna komen violet en oranje en als laatste kom indigo. Daar heb nog geen enkel beeld bij en ga dan ook binnenkort een tubetje indigo bij één van mijn leveranciers halen. Wanneer ze alle zeven af zijn (ook zo'n magisch en wellicht godsdienstig getal) ga ik er mee de boer op.
Binnenkort mag ik wat extra dagen vrij nemen (ik heb teveel overuren en teveel vakantieuren over). Ik ga dan heerlijk aan de slag en hoop dan de reeks af te maken. Nu maar hopen dat de instellingen die te maken hebben met verdriet, rouw en troost mijn gevoel overnemen.

donderdag 25 oktober 2012

Belastingdienst

Nog geen opdracht binnen, maar al druk in de weer met de Belastingdienst. En nee, ik zie hem niet als vriend, maar zie hem ook niet als vijand. Ze kunnen het nog altijd niet leuker maken, maar wel gemakkelijker. Op de fiets, wat ontzettend gezond, ben ik gisteren naar de bijeenkomst geweest waar de Belastingdienst mij alles heeft verteld over de IB en de OB. Nooit gedacht dat ik zelfs dat leuk zou vinden, maar daar gaat dit verhaal natuurlijk niet over. Dan kan ik je beter verwijzen naar de betreffende website. Tijdens zo'n bijeenkomst, waarvoor je liefdevol wordt uitgenodigd, kom je andere nieuwe zelfstandige  ondernemers tegen. Dat kan leuk zijn en minder leuk, maar in ieder geval was het voor mij leerzaam. Ik heb positief genetwerkt. Een nieuwe ondernemer die lijsten gaat maken. Dat is leuk. Met de door mij uitgezochte speciale gouache verf kan alleen op papier  (oftewel zuigende ondergronden) geschilderd worden. Deze prachtige kunstwerken kunnen worden ingelijst en als een herinnering waardevol aan de muur worden opgehangen. Leuk contact, want zo helpen beginnende zelfstandige ondernemers elkaar, zo mag ik hopen natuurlijk. Dit was de positieve ontmoeting. De wat mindere ontmoeting, maar evengoed inspirerend en vooral één waarmee ik nog meer met mijn beide benen op de grond ging staan, was met een mevrouw die schuin tegenover mij zat.
Bij het horen van mijn bedrijfsnaam en mijn leuze 'Kunst in de laatste levensfase', leek zij geïnteresseerd, maar wel op een gesloten manier. Zij maakte  na de sessie contact met mij en vroeg mij waarom ik de naam 'Gebroken hartjes' had gekozen. Dat had toch immers niets met sterven en de dood te maken, alleen met liefdesverdriet? Na mijn uitleg begreep ze het al beter, maar toch. Zij vertelde mij dat twee jaar geleden haar man was overleden en zij kon zich niet voorstellen dat mensen die weten dat ze gaan sterven behoefte hebben aan schilderen. Ik sprak over een helende werking, maar ik bedoelde vast accepteren, want beter werden deze mensen toch niet meer? Ik was zo druk om mijn goede intenties uit te leggen en mijzelf te verdedigen dat ik pas op mijn fietsje weer richting huis bedacht dat deze mevrouw wel eens nog erg boos en waarschijnlijk ook nog altijd heel verdrietig zou kunnen zijn. Mensen die overbleven hadden vooral troost en heling nodig zo liet zij mij nog weten.                    Zo de eerste valkuil is aan mijn voeten verschenen die ochtend. Ik hoef niet mijn eigen intenties te verdedigen aan mensen die zich tot mijn richten. Ik moet open staan voor de energie van die ander. Als ik niet zo druk was geweest met mijn eigen ik, mijn eigen plan, had ik kunnen reageren op de behoefte van de medemens die mijn aandacht vroeg. Ze verpakte die behoefte dan ook zeer goed met een grote dosis .... ja van wat eigenlijk? Ik had er door heen moeten prikken en de energie weer terug kunnen leggen. Het heeft mij wel weer aan het denken gezet. Ondanks dat ik mij liefdevol wil vast houden aan mijn gekozen doelgroep, zou ik natuurlijk ook kunnen gaan schilderen met mensen die in de rouw zijn vanwege het verlies van hun dierbare of samen kunnen gaan schilderen met mensen die nog hoop hebben op genezing?
De wereld is te groot voor mij. Ik zou iedereen willen redden, maar dat kan nu eenmaal niet. Focussen Maaike! Zo heb ik van mijn coach geleerd. Het wordt langzaamaan tijd! Welk product het dan ook moge zijn, ik voel dat ik mij, als is het langzaam, klaar maak voor de eerste opdracht in het kader van 'Gebroken hartjes'.

zondag 7 oktober 2012

Een nieuwe onderneming geboren!

Per 1 september 2012 ben ik een nieuwe onderneming begonnen. Gebroken Hartjes is de naam! Na 4 weken intensieve voorbereiding zijn Antoon en ik naar de uitvaartbeurs 2012 geweest. Deze is eens in de vier jaar en het is goed om daar naar toe te zijn geweest. Ik heb met veel bedrijven en personen kennis gemaakt en wat even zo belangrijk is, zij met mij. Ik was helemaal in mijn nopjes en had tot steun meegenomen mijn relatiegeschenk, een start van het plantje 'Gebroken Hartje' die we aan iedereen hebben uitgedeeld. Dat mocht blijkbaar helemaal niet, maar dat bedacht ik mij toen we net de auto uitstapte op het parkeer terrein. Ahaha lekker op tijd, dan maar door zetten. De brutalen hebben de halve wereld.
Kunst in de laatste levensfase. Dat is waar het om draait. Het is nu belangrijk dat mensen, uitvaartcentra en betrokken organisaties mij gaan vinden. Wat ik te bieden heb, is niet aan te prijzen op 'de markt'. Mensen moeten mijn oplossing weten te vinden. Wat voor oplossingen heb ik dan in mijn winkeltje? Ondersteuning tijdens het afscheid nemen van een leven. Ontspanning dmv in een flow komen, werken of kijken naar vormen, kleuren en gezichten. In balans komen door het kijken naar, werken met en ervaren van kleuren. Ik weet zelf hoe verrijkend en helend schilderen werkt, ik zie wat voor effect het heeft op anderen. Ik wil juist mensen met verdriet en pijn deze helende werking helpen ervaren.
Gisteren naar de open dag naar Hospice Dome geweest in Amersfoort. Het is lastig: ik ben oprecht geïnteresseerd in het bedrijf en wat ze doen, maar heb daarnaast een eigen agenda. Ik moet nog leren dit krachtig doch in harmonie met de omgeving te brengen. Ik deed het gister wel ok, maar merkte ook een gesloten reactie van de vrijwillige medewerker van de Hospice. Ik moet daarmee leren omgaan. Meer in relatie gaan en een gesprek aangaan en niet teveel een monoloog neerzetten. Ach al doende leer ik met elke stap die ik maak. Ondertussen alweer een aantal ideeën op papier gezet en nu aan de schilder. Maar ik moet ook trainen, het lijf vraagt ook wat, de hond laten bewegen, naar een verjaardag en de belasting aangifte regelen. Ahaha nog geen opdracht binnen, maar administratief alweer ontzettend veel tijd kwijt. Hup aan de slag, de energie begint alweer te stromen!

donderdag 27 september 2012

Maaike op de uitvaartbeurs!

Beursgang

Vandaag is de eerste dag dat ik officieel naar buiten ben getreden met mijn onderneming met de naam 'Gebroken Hartjes'. Gebroken Hartjes wil door middel van kunst en kleur ondersteuning bieden aan mensen in hun laatste levensfase of aan hun nabestaanden. Heb samen met Antoon heel veel contacten gemaakt met grote en kleine ondernemingen
Nu weer hard aan het werk: schilderen, netwerken en de administratie. Ik heb zo veel nieuwe ideeën opgedaan!

zondag 23 september 2012

Het wordt een week met nieuwe ervaringen. Dinsdag ga ik 100 plantjes Dicentra Spectabilis ophalen bij de kweker. Waarom? Dat wordt mijn PR materiaal. Antoon, Arjen en ik hebben samen iets leuks samen gesteld en dat ga ik aanstaande donderdag presenteren. Donderdag wordt de dag dat Maaike naar buiten komt met haar nieuwe onderneming. Antoon en ik gaan samen namelijk naar een beurs? Welke ? Dat blijf voor de lezer nog even spannend.
Dit alles is mogelijk gemaakt onder begeleiding van coach Edmay en BSR (Body Stress Release praktiseerster) Suzanne. De lichamelijke ontspanning en het geestelijke loslaten hebben mij in balans gebracht. Mijn natuurlijk- en mijn kunstbeen (zo noem ik de peilers van mijn bestaan altijd) zijn nu in balans.
Volgende week start trouwens weer een serie portret schilderen. Gezellig!

zaterdag 8 september 2012

Nog even het cadeau in vol ornaat. Teun had er toch een foto van gemaakt. 
Chips... net een leuk stuk geschreven, even verkeerde toets en alles weg... ahahhhahaha! Blijkbaar toch niet zo'n leuk stukje. Nu nog maar eens mijn verhaal proberen te verwoorden, maar zoals elke schrijver weet, dan word het anders. Wellicht toch beter.

Het konijntje, wat ik hier heb toegevoegd, is dit voorjaar een project geweest. Via linkedin kwam ik een oproep tegen van een schrijfster. Zij zocht iemand die illustraties bij haar verhaaltjes wilde maken. Dat leek mij wel wat. Toch had ik er pijn in mijn buik van. Het oude gevoel van toen ik een kind was, kwam boven. 'Ik kan dat eigenlijk niet. Adrie had dit moeten doen, die had het wel gekund. Wat jammer dat hij er niet meer is om dit op te pakken' en nog wat andere niet zo stimulerende gedachten. 
Ik heb een poging gedaan. Met de hoop dat de schrijfster het ook 'leuk' zou vinden en met als resultaat dit knuffelige konijntje. Gelukkig hadden we goede afspraken gemaakt. We zouden elkaar eerlijk zeggen wat we er van vonden. Dat hebben we gedaan, met respect voor elkaars grenzen, hebben we de samenwerking gestopt. Gelijk dacht ik, 'dan wordt dit het geboortecadeautje voor de baby van het nichtje van Antoon'. Gelijk maar een lijstje gekocht en vandaag hebben we het gegeven. Het heeft al die tijd op een plankje in mijn kantoor/atelier geduldig staan wachten. De namen van Finn zijn erbij gezet. Ik vind het een leuk geheel geworden. Weet niet zeker of de nieuwbakken papa en mama het ook leuk vonden, maar dat maakt mij niet meer uit. Blijkbaar is mijn ego al wat gekrompen. Smaken verschillen nu eenmaal. 

Over mijn atelier/kantoor heb ik nog niet eerder gesproken. Ik ben zooooo blij met mijn eigen 'hok'. Het heeft mij geholpen mijn roeping te vinden. Onder het toeziend oog en onder de stimulerende woorden van mijn coach ben ik namelijk gestart met een heel eigen project. Ik voel mij zo verbonden met deze nieuwe onderneming dat ik mij voor het eerst van mijn leven gevuld voel. Ben niet meer op zoek naar iets of iemand wat mij het gevoel moet geven dat het goed is dat ik besta of wat dan ook waar ik naar op zoek was. Ik ervaar geen leegte meer en dat voelt zo goed. 
Wat ik ga doen?
Nog even geduld. Ik werk hard aan de voorbereidingen. Heb al meer stappen gemaakt dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden of in het verleden durfde te nemen. De KvK, de Bank en de Belastingdienst weten al van mijn bestaan. Nu nog werken aan het 'gezicht' van de onderneming en de manier waarop ik naar buiten ga treden en er vertrouwen in hebben dat mensen mij weten te vinden. 
Eind september is er een deadline. Dus nog even door buffelen. 

zondag 11 maart 2012

Nieuwe foon!

Sinds een paar weken heb ik een nieuwe foon, het antwoord op mijn achterstand wat betreft mijn blog? Ik heb (al) mijn fans wel met hele lege handen laten zitten.
Die foon is trouwens een antwoord op een groot aantal vragen, zoals: vogels luisteren; kleine contacten hebben met mensen; berichten lezen; mij verbonden voelen met de wereld en de natuur. Ook met mijn oudste dochter. Ook trouwens met het heelal, ik heb zo'n verschrikkelijk leuke app, waar ik de sterren en planeten mee kan volgen. Jammer dat ik ook een leesbril 's avonds mee naar buiten moet nemen. Anders zie ik de sterren en hun namen nog niet op het kleine schermpje.
Ik verwacht dat het nu makkelijker is mijn blog bij te houden. Het gaat namelijk heel goed met het schilderen. Ik ben bezig met mijn tweede cursus portretschilderen. Zo leuk! Het is zo'n spannend proces. En ik moet daardoor mee schilderen mer de cursisten. Heb mijzelf al geschilderd, ik ben nog niet helemaal af en ben nu bezig met Antoon vast te leggen. Zijn foto houden jullie te goed. Dat moet ik toch via de Comp doen, dat lukt me niet via de foon.
Het is interessant te merken hou meer de methode is bekleift, nu ik het heb mogen verwoorden.

Ik ben nu ook met een ander project bezig. Ik wil daar nog niet al te veel over schrijven, omdat ik eerst wil zien of ik het wel kan. Ik ben in ieder geval druk met het bestuderen van mijn lievelingsdier, naast Cooper natuurlijk, het konijn. Mijn grote Rien Poortvliet is hier van grote steun. Hou me in de gaten, dan hou ik jullie op de hoogte!

Een nieuwe foon!