Pagina's

dinsdag 15 november 2011

Sterrenbeelden, Firenze en Paulo Coelho



Eind oktober was het zover. Mijn eerste originele Sterrenbeeld verkocht. De maagd samen met het element aarde. Heel fijn voor mij. Niet alleen financieel, maar meer nog voor mij als artiest. Het bevestigde mijn gevoel dat dit is wat ik het liefst doe. Iets maken wat andere in vervoering kan raken. Is dat ego? Het kan best. Het lijkt misschien van de buitenkant zo? Is het misschien ook zo? Ik hoop het niet. Het voelt mij in ieder geval meer als emoties. Mijn ziel wordt geraakt. Mensen blij maken met de dingen die ik maak. Het maakt mijn ziel blij.

Waar ik ook erg blij van geworden ben is de reis die ik met Antoon naar de cultuurstad 'Firenze' heb gemaakt. Ik heb nog nooit zoveel kunst en goddelijke spiritualiteit in een korte periode tot mij genomen. Wat een prachtige stad. Ik had wat hoge verwachtingen. Dit komt omdat er binnen mijn schildersgroep altijd veel over Firenze wordt verteld, er zou veel energie te voelen zijn, vooral bij de werken van de grote meesters. Ik voelde helaas niet zoveel, behalve grote belangstelling voor hoe iets in die vroege tijden vorm kreeg. Grote bewondering ook voor de resultaten. Maar voordat je de energie werkelijk voelt, zullen er eerst wat barrières weg moeten vallen en zal de dagelijkse stress verdwenen moeten zijn voordat je je open kunt stellen voor energiestromen. Gelukkig op de laatste dag, op de heuvel van Michelangelo Buonarroti, onder de trillende klanken van de muziek van twee Indiaanse muzikanten, daar was dan die langverwachte totale ontspanning en het loskomen van emoties en het ontvangen van energie. Ik realiseerde mij dat die energie wel degelijk was binnen gekomen, ik had het alleen nog niet gevoeld. We hebben nog niet alles gezien, genoeg redenen om weer eens terug te gaan. 


Het laatste boek van Paulo Coelho hielp mij trouwens bij het vinden van dat korte moment van de ki (chi), de Aleph. 'Aleph, elk moment een nieuw begin' is weer een prachtig boek van hem. Wat kan deze man toch mooi verwoorden.


dinsdag 23 augustus 2011

start cursus portret schilderen


Ooit al eens willen leren portret schilderen met olieverf?
Ik nodig je van harte uit mee te doen met de cursus die ik ga starten op

maandag 5 september 2011
tussen 19.30 en 22.00 uur
In ongeveer twaalf lessen van 2,5 uur werken we aan een portret zoals ook de
meesterschilders Titiaan en Rembrandt dat vroeger deden. Het schilderen gaat volgens een
methode die ik geleerd heb van Alexandra van Cruyningen.
Voor meer informatie kun je met mij contact opnemen.

(06-23886392.


zaterdag 25 juni 2011

De tijd gaat hard!

Zo, het is weer wat rustiger op het werk. Intensieve dagen gehad. Ilse de Lange op de tv. Mooie live-muziek op de achtergrond. Dan kan ik eindelijk eens als mijn faceboeken, hyvzen, linked-innen, website en de blog bijwerken. In februari heb ik het laatst geschreven. En wat heb ik ondertussen geschilderd of getekend? Niet veel hoor. Ik heb nog één kikker opgezet in ei-tempera. Ik zal er morgen een foto van maken en uploaden.
Helaas pindakaas dus door alle drukke werkzaamheden op de Schoolsteeg geen tijd gemaakt om creatief bezig te zijn. Trouwens wel kleine tekeningetjes gemaakt. Met potlood op zwart papier. Lekker eenvoudig. Dat kun je pakken en zo weer weg doen. Ook met stiften. Ik heb op de NOT beurs prachtige metalic stiften gekocht en die houden heel mooi op zwart papier, veel mooier dan op wit. Heb ondertussen alweer nieuwe ideeën. Wil ook met hout gaan werken. Mooie bijzettafeltjes met wat complexe verbindingen maken en deze schilderen. Ook de oude ideeën gaan weer kriebelen. Dus toch nog een tweede ijsvogel. Een speciale soort zeepaard ligt ook nog te wachten en nu heb ik van een vrijwilliger ook nog een prachtige foto van een waterspin gekregen.
Het is bijna vakantie. Ik hoop dat ik dan weer tijd krijg om de ei-tempera schilderijen, de twee kikkers af te maken.
Wat ook niet hielp was het feit dat mijn schilderjuf niet meer zoveel, of eigenlijk, helemaal geen schilderlessen meer geeft. Ze is druk met schrijven. Ik moet het nu helemaal, dat was natuurlijk altijd al de bedoeling, op eigen krachten doen.
In november ben ik trouwens met Lois naar Disneyland Paris geweest. Helemaal in de ban van de Disney tekenfilms ben ik begonnen met een 3d pakket door te worstelen. Heel interessant. Misschien moet ik hier een cursus voor gaan volgen, want daar zou ik dan werk ik kunnen gaan zoeken. Heb hier al even naar gekeken. Een goede investering lijkt me, maar helaas is mijn spaarrekening niet groot genoeg. Ik wil dus beter in de slappe was komen te zitten of uberhaupt eens in de slappe was. Op zoek naar werk, dat ben ik dus. Maar mijn werk bij de Schoolsteeg is zo leuk? 20 uren zijn te weinig om voldoende te verdienen. Met schilderen wordt het ook niet echt wat, als ik daar niet meer tijd aan besteed. Mijn energie toch weer anders gaan gebruiken. tututuutututututututuutut....... het hoofd slaat op hol!!!!!!!!

zondag 27 februari 2011

Duikende ijsvogel 1

Nou, het is niet te geloven. Na, ik denk ongeveer, 5 jaren ploeteren op deze tekening is de ijsvogel af. Wat dit werk zo moeilijk maakt, zijn alle luchtbellen en belletjes. Het laatste stukje was ook in dit geval weer ontzettend moeilijk. Het gaat hier over afsluiten, losmaken, onthechting. Tranen erbij, van alles (aan emoties) komt dan even lost. Voor het eerst met gum gewerkt en daar ben ik toch niet zo van. De meeste fouten (ook in het leven) kun je niet meer weggummen, je zult er vanaf dat moment weer het beste van moeten maken. Wanneer je intuitief werk maakt, is dat juist spannend, want het onbewuste stuurt je handelen aan en daardoor krijg je vaak de meest leuke en mooie afbeeldingen met veel betekenis. Maar wanneer je iets maakt wat moet lijken, zul je toch moeten corrigeren. Maar goed. Hij is er. Er komt weer ruimte om verder te gaan met de kikkers en een tweede duikende ijsvogel ligt alweer klaar om gekleurd te worden. Zo wordt het, hoop ik, een interessante 'duikende ijsvogel' tweeluik.

zaterdag 26 februari 2011

Maaike bezig met kikker 1

Kikker 1 in de maak

Het volgende project gestart. Het project van de kikkers. Eigenlijk moet ik eerst nog mijn ijsvogel afmaken. Dat doe ik vanavond. Stom genoeg, ben ik nu alweer uren bezig met mijn blog.
Dat is misschien ook niet helemaal de bedoeling... ahhahaha. In ieder geval zie je hier onder de blauwe pijlgifkikker 

Uit Wikipedia: Het is een van de weinige soorten kikkers die in één oogopslag te herkennen is; een knalblauwe kleur met over het hele lijf kleine zwarte vlekjes die op het midden van de rug groter zijn. Vele andere soorten pijlgifkikkers hebben wel felle kleuren maar vele variaties, de blauwe pijlgifkikker is altijd helemaal blauw. Het patroon van kleine vlekjes kent wel wat variatie; sommige exemplaren hebben slechts een paar kleine vlekjes bij de oksels of zeer kleine stipjes over het hele lijf. De buik is lichtblauw en zoals alle pijlgifkikkers heeft deze soort een gedrongen, pad-achtig lijf en wordt ongeveer 4,5 centimeter lang.

In een prachtige compositie met een, ik denk, een bromelia achtige plant. Mooi kleuren.
Eerst, net zoals de portretten van een gezicht, opgezet in lijnen en daarna alle donkere details ingekleurd met potlood.

Wanneer je geen mensen gezichten schilderd, maar zoals in dit geval, een gekleurd portret van een kikker,
start je niet met sepiabruin en wit-hogen, maar kun je als basis ei-tempera gebruiken.

Uit Wikipedia: Tempera wordt gemaakt door het met de hand of met een stamper in een vijzel samenwrijven van droge, poedervormige pigmenten, vermengd met eidooier en water. In West-Europa is dit temperarecept voor het eerst rond 1390 opgeschreven door Cennino Cennini in zijn boek Il Libro del l'Arte. Eigeel is van zichzelf een emulsie van olieachtige stoffen en water, waarin eiwitten zijn opgelost. Daarbij bevat het de emulgator lecithine.[1] Als de tempera droogt, verdampt eerst het water, waarna de eiwitten denatureren en niet meer in water oplosbaar zijn. De olie verandert chemisch niet bij het droogproces, maar houdt de verflaag soepel. Schilderijen gemaakt met tempera hebben de eeuwen doorstaan.

Hier zie je de eerste laag voor kikker 1. Ik ben ondertussen ook kikker 2 aan het opzetten. Zodat ik straks
twee tegelijk in ei-tempera kan zetten. Dat scheelt weer verf. Want er wordt wat weggegooid. Ik maak eigelijk altijd teveel verf voor dat wat ik wil schilderen.
Wanneer het hele schilderij in ei-tempera opgezet is, kun je overgaan op de olieverf. Je hebt zo een mooie stevige basis, die er voor zorgt dat je veel minder fouten zal maken en het eindproduct veel beter zal worden.

Pa is af!

 De papa van Henry is af.
Ik heb er aan gedacht om ook twee andere stadia te fotograferen.
Volgende keer zal ik ze alle vijf doen, dat is nog leuker.

Je kiest eerst een foto.

Dan neem je de grote lijnen over en deze zet je op het paneel.

Daarna ga je alle details met potlood er in zetten.
 Dat betekent vooral de contrasten en zoveel mogelijk (belangrijke) schaduwen.
Dan ga je alle gezichtsonderdelen in sepia (bruine) kleuren invullen.
Ogen, achtergrond en kleding doen hier niet aan mee.
Daarna ga je wit-hogen. Dat lijkt op een soort kleien. Met verschillende
witten ga je de witte gedeeltes nog witter maken en alle donkere gedeeltes
worden afgezwakt.
In dit stadium kun je ook achtergrond en kleding gaan neerzetten.

Dan mag het 'uiteindelijke' werk beginnen. De ogen mogen er in gezet worden en
vervolgens ga je aan de gang met huid en haren. De bril komt dan
op het laatste moment. Vervolgens nog, in dit geval zeker, drie lagen.
Je gaat net zolang door tot dat je vindt dat het portret af is.

En dat wordt steeds moeilijker, want hoe meer het zijn eindfase nadert hoe meer
details je neer wilt zetten. Tot op de kleinste vlekjes en lijntjes. Op een gegeven
moment is het klaar. Je moet jezelf dan stoppen.
En wat vinden jullie er van? Zo als foto en in het klein is het prima gelukt.
Dat vind ik ook.
Maar in het echt zie ik toch nog genoeg wat mij niet zint hoor... ahahahhahah!!!
Jajaja, daar ben ik goed in, mijn eigen werk ondergraven.

zondag 20 februari 2011

erferlijk bepaald?

Vandaag ben ik op de zolder van mijn moeder bezig geweest met opruimen. Wat een klus zeg. Ik moet mij dit, als ik oud ben, herinneren en ervoor zorgen dat ik mijn eigen rotzooi bij tijds screen en weggooi, zodat mijn kinderen dit niet voor mij hoeven te doen. Maar dit ter zijde gelaten, kwam ik een kast tegen met allemaal tekenmateriaal van mijn papa. Wat is die man toch ook creatief geweest of eigenlijk wat had hij nog creatiever willen zijn. Tig, nee duizenden, vellen papier met ruitjes, overtrekpapier, met driehoekjes en millimeterpapier. Helaas allemaal nog leeg. Hij had voorkeur voor kalligrafie en wapens. Technisch tekenen kon hij heel goed, de Onze lieve vrouwe toren van Amersfoort perfect tot in detail, maar helaas niet afgemaakt, zo ook zijn familiewapen en andere werkjes. Hij heeft ook geemailleerd en hilarisch genoeg heeft hij zich gewaagd aan portret tekenen. ahahahh. Heerlijk! Ík snap wel dat hij het niemand heeft laten zien en diep in zijn kast heeft opgeborgen. Maar evengoed zie je talent. Wanneer hij een paar lessen zou hebben genoten, had hij absoluut dit verder kunnen ontwikkelen. Ik had vroeger het idee dat je alleen maar kunt tekenen door middel van het zetten van lijnen. Zoals de kartonisten. Maar er zijn zoveel andere mogelijkheden. Ik bijvoorbeeld, zoals ik ook uitleg op mijn website, werk met kleine vlakjes en zo vul ik een heel beeld op. Bij portretschilderingen en/of tekeningen start ik wel met lijnen, maar ga zo snel mogelijk over op het aanbrengen van schaduwen. Donker en licht verwerken in de afbeelding is het allerbelangrijkste, het contrast en de overgangen maken uiteindelijk de illusie. Het is duidelijk dat ik mijn talenten van mijn voorouders heb meegekregen. Er zijn ook familieleden van mijn vader die goed kunnen en konden tekenen en trouwens mijn eigen broer kan het ook heel goed, zo ook mijn Oom Arie. Maar hij was nou weer juist van de lijnen. Met een paar lijnen kon hij de meest karakteristieke figuurtjes neerzetten.

donderdag 17 februari 2011

Genoeg zelfvertrouwen?

Voortbordurend op mijn vorige schrijven, kom ik op het onderwerp zelfvertrouwen. 'Heb vertrouwen' gaat vooral over het erop vertrouwen dat alles loopt zoals het moet lopen. Er wordt voor mij gezorgd. Het onderwerp zelfvertrouwen gaat voornamelijk over die stemmetjes in mijn hoofd die mij onderuit halen, vooral ten aanzien van mijn kunnen en vriendschappen. Al weken moet ik mijzelf moed inpraten om een goede foto te gaan maken van de tweeluik. Maar ik durfde het niet aan. Bang voor de confrontatie. Stel dat ze het niet meer mooi vinden? Vandaag werd ik hierbij geholpen. Ik werd gevraagd om even te helpen en zie daar de hele huiskamer zag er geweldig uit. Het roze uit het schilderij kwam terug in kussentjes op de bank en het kleed op de vloer. Ik vond het geweldig. Ook Rowan sprak haar verbazing uit. Het gaat hier niet om schouderklopjes of valse bescheidenheid. Maar essentieel over het vertrouwen in mijzelf en mijn werkstukken. Over het feit dat ik het werk moet loslaten. Als ik tevreden ben over het resultaat is dat goed genoeg. Als mensen het werkstuk van mij overnemen dan nemen zij de verantwoording tevens over en zullen zij zorg hebben voor wat er verder met het schilderij gebeurd. Ik zie dat wel, nu nog even voelen. Werkelijk dit inzicht krijgen en er naar leven. Niet steeds die bevestiging hoeven te krijgen. Mijn eigen bevestiging is goed genoeg. Mijn energie steken in nu, het heden. Wat ga ik nu maken? Wat wordt het volgende werkstuk?

Ik heb gesproken over een nieuw werk van Bouguereau. Maar wellicht staan er wat werkstukken op verzoek aan tekomen en ik ben ook nog niet langs de winkel geweest voor een paneel. Morgen is alweer schilderles, dus heb ik wat anders uitgekozen. Mijn ijsvogel begint al aardig op te schieten en ik denk dat ik met potlood een volgende ijsvogel ga maken. Dan heb ik een soort tweeluik, dat ik heb geloof ik al eerder geschreven. Wat ik ook nog graag wil is kikkers schilderen. Van die kleine gekleurde springers. Ik wil namelijk nog leren goed met eitempera te werken. Dat is verf op basis van eigeel ipv olie. Vooral kleurrijke werken kun je met eitempera goed onderschilderen. Dat is ook even iets luchtigs tussen de portretten door en kan ik oefenen met dat eitempera. Het is namelijk een ander gebruik van de kwast dan wanneer je met olieverf schilderd. Die Bouguereau gaat ook nog eens gebeuren. Trouwens ik kan helemaal geen kwalitatief goede afdruk vinden op internet. Eerst maar eens zoeken en dan een paneel bestellen. Onderstussen doe ik gewoon twee van die kikkers op vierkante panelen denk ik. Heb ik bij Alex zien liggen.
Yeb, daar heb ik zin in.

zaterdag 12 februari 2011

Vertrouwen hebben!


Nou, spannend hoor. Heb net bijna alle emailadressen die in mijn bestand staan een bericht gestuurd wat betreft het promoten van mijn werk en mijn nieuwe website. Natuurlijk allemaal ego! hahahah. Dat begrijp ik ook wel. De honger naar aandacht of zakelijke bezig zijn? Of gewoon leuk, enthousiast en gezellig? Je kunt het op vele manieren be- en veroordelen. Het mag allemaal. Wat mij betreft durf ik nu te geloven dat ik werkelijk een talent heb en ik ben er trots op. Het lijkt mij leuk om met het tekenen en schilderen wat extra brood op de plank te verdienen. Je talenten gebruiken om de mensen te bedienen, om de wereld hier en daar wat mooier te maken, is een nobel streven. Mag je daar eigenlijk wel geld voor vragen? Ze zeggen toch dat dit wel mag. Het wordt toch ook veel gedaan? uhum. Ik doe mijn best en accepteer het feit dat 'ontvangen' in een goede balans mag staan met 'geven'. Maar in de praktijk haal ik nog wel eens wat door elkaar. Je mag dus geld vragen voor het product schilderij, maar zijn de resulaten wel goed genoeg om ook werkelijk mijn schilderswerk te verkopen? Blijven mensen het wel mooi vinden? Wat als ze naar een paar weken denken 'nou lekker weggegooit geld'? Ja, daar voel ik me dan verantwoordelijk voor. Alhoewel ik ook goed begrijp dat die verantwoordelijkheid ophoud zodra de acceptatie en transactie een feit is. Het is toch net als met ieder ander cadeau of paar schoenen. Op een gegeven moment ben je er op uit gekeken en kan het weg. Maar ja.....! Een deel van mijn ziel zit in elk schilderij dus je kunt bijna zeggen dat je met elke verkoop een stukje van jezelf verkoopt en als ik me dan bedenk dat het weggedaan wordt, voelt het alsof ze mij wegdoen. Nee, dat is dan natuurlijk niet zo.. ahhahahah... maar evengoed. Het voelt wel zo. Zo complex zit ik dan wel in elkaar of is het iets menselijks of heeft het te maken met mijn opvoeding? Wat maakt het uit. Uiteindelijk, zo heb ik al een keer eerder geschreven, gaat het erom dat ik lekker ga schilderen en tekenen en dit blijf doen. Mocht het de bedoeling zijn, dan zal het vanzelf wel gaan rollen. 'Heb vertrouwen ' is mij eens gezegd. En dat is nou precies wat ik ga hebben. Vertrouwen in de toekomst. Go with the flow. Werken met en in liefde. Dat kan allemaal niet verkeerd zijn.                                     ....................trouwens, meer dan de helft van al mijn 'familie, vrienden en kennissen hebben een nieuw email adres of zo. hahahaha. Het bericht is daar in ieder geval niet aangekomen. Zo zie ik maar weer. Werken via mijn ego is gewoon niet de weg!

vrijdag 11 februari 2011

NIEUWE WEBSITE

Beste lezen, mijn nieuwe website is live. Ik nodig jullie lezers en andere geinteresseerden uit een kijkje te nemen via Kunst van Maaike. Hoe meer deze blog werkt, hoe rijker die website van mij zal worden. Het zwart wit portret van Prinses Maxima is van de baan. Na het tekenen, kwam ik erachter dat haar linker oog, voor de kijkers rechts, nog steeds niet goed zou gaan worden. Misschien dat ik een ander portret van haar ga maken, maar eerst heb ik gekozen voor een ander project. Weer een schilderij van Bouchereau. Zie bijgevoegd plaatje. Ik houd van de techniek van deze schilder. Verder heb ik deze week een uurtje aan mijn ijsvogel gewerkt. Het weekend komt er weer aan, naast wat verplichtingen zoals natuurclub en een verjaardag hoop ik echt dat ik er even voor kan gaan zitten. Of......... naar de schilderswinkel voor een lijst voor pa en een paneeltje voor het nieuwe project. 

dinsdag 8 februari 2011

IJsvogel

Ik zit achter mijn computer en ben bezig wat dingetjes bij te werken op de blog.
Schuin voor mij ligt mijn ijsvogel. Een project van een aantal jaren...uhhhh... ik durf niet eens te zeggen hoeveel.
Het is een tekening van een duikende ijsvogel van kleurpotlood op zwart fotopapier. Prachtig wordt het. Maar het is een hele klus, nog 1/4 deel te doen. Ergens op de blog vind je een afbeelding. Het lukt me niet het bij te voegen. En nu snel aan het kleuren. Het is alweer zes uur. Te lang alweer getreuzeld. Oh ja, het is de bedoeling dat het in zo'n lijst komt die onderaan de pagina staat. Met parse partout.

zondag 6 februari 2011

Week-einde!

Een week ten einde en morgen alweer een nieuwe week.
Te moe en te druk geweest om echt te schilderen. Alhoewel... gisteren was ik gelukkig (de hele dag bezig geweest met vleermuizen en drie echte grootoren in een bunker gespot) en ja dan lukt het toch even een paar streekjes te doen. Pa was af, dacht ik. Afgelopen donderdag bij de schilderles de haartjes gedaan en ik dacht dat ie klaar was.
Gisteren nog eens goed gekeken... Nee, hij was toch niet af. Ik maak altijd een copy van de foto die ik wil schilderen. Deze copy heb ik doormidden gevouwen, dus over de neus van Pa en op het schilderij gelegd. Hahaah. Geweldig leuk! hij past zo goed als, maar dat is dan ook niet goed genoeg. Hij moet echt passen natuurlijk. Dus het voorhoofd, waar ik stiekem een 2 tot 3 milimeter aan toe had gevoegd weer bijgewerkt, dus die sprietjes er weer af. De achtergrond gelijk weer met de rest gelijk gemaakt en de ogen bijgewerkt. Want daar zat ik al maanden naar te kijken, maar kon de fouten niet vinden. De ogen van de echte Pa, waren net iets ondeugender dan ik ze had neergezet en gisteren zag ik opeens waar het hem in zat. Nu ben ik pas helemaal tevreden. Nog even drogen, dan de haartjes weer boven op het hoofd, het donkerbruin krijgt nog wat walnoten olie en dan de eerste laklaag. Nog een lijstje scoren en dan kan ik op visite. Spannend hoor wat ze er van vinden. Als het schilderij klaar is, maak ik een foto en gaat ie op de website. De nieuwe website gaat ook heel leuk worden. Breur doet erg zijn best. Zodra die live is, kunnen jullie Pa dus bekijken. Zijn jullie al nieuwsgierig? En wat vinden jullie, zal ik de foto er wel of niet naast zetten?  hahahahaha

woensdag 2 februari 2011

Julie en Julia

Kennen jullie de film Julie en Julia, met Meryl Streep en Amy Adams? Geweldige actrices, maar ook zo'n geweldige, eigentijds thema als basis voor een film. Een schrijfster die via het schrijven van een blog de weg naar haar creativiteit wil vinden. Ik heb hem vanmiddag samen met Lois gekeken. Ik had, voor dit moment, geen leukere film kunnen kiezen. Voor Julie is de blog de manier geworden om haar doel te bereiken: schrijfster woorden. Ze had dan ook een mooi en ludiek concept uitgedacht. Een spannende ook, met een duidelijk doel en streven. Dat maakt het voor de lezer uiteindelijk erg interessant om Julie te volgen. Dat concept heb ik helaas nog niet. ahhahahaha. Het idee om elke week twee schilderijen af te hebben, maakt denk ik niet dat mensen met spanning mijn blog zullen opzoeken om te kijken of ik dat wel gehaald heb... Maaike, hold your horses! Doe rustig aan. Arjen is druk bezig je website aan het verbeteren. Straks als die live is, kan ik 'al mijn vrienden en vriendinnen, kennisen en familie' uitnodigen er weer eens naar te kijken. Wie weet hoe veel 'fans' ik daar aan over hou? Trouwens......... ik realiseer mij dat ik met het uiten van deze woorden behoorlijk bezig ben met het strelen van mijn ego. Maar dat was en is niet te bedoeling van het schrijven van mijn blog. Het is vooral om mijzelf te motiveren met liefde werkstukken te maken en vooral om mij te motiveren tijd vrij te maken voor mijn behoefte mijzelf creatief te uiten. Kijk die laatste zinnen speken mij al veel meer aan. Dus lieve mensen, wil je mij steunen? Hebben jullie tips? Ideeën genoeg om op doek en papier te zetten, maar hoe maak ik tijd vrij in mijn drukke bestaan van partner, moeder en dochter zijn en hard werken, huishouden en hond?

oh ja, 'pa' is bijna af. Nog wat kleine schaduwtjes op de wangen, haarsprietjes op het hoofd en highlights op zijn tanden. Trouwens er ligt ook al een werkstuk klaar om verder af te maken. Het wordt een onder-water-duikende-ijsvogel: een kleurpotlood tekening op zwart papier. Hij past in één van mijn lijsten, waar nu nog de serie elementen in zitten.

donderdag 27 januari 2011

te veel informatie

Ja, teveel informatie gelijk alweer in mijn eerste bericht.
Ook een aantal typ- en schrijffouten!
Het moet ook wel eerst zes keer nagekeken worden voordat ik het plaats natuurlijk.
We noemen het maar opstartproblemen.
Vanavond schilderles. Ik ga het schilderij van 'Pa' afmaken. De lippen moeten gedaan worden,
de ogen zijn nog iets te helder blauw en 'pa' kijkt eigenlijk iets kleiner. Ik ga ook beginnen met het
poetsen van zijn tanden... ahahhah. Dat is trouwens heel moeilijk; schilderen van tanden.
Allemaal verschillende kleurtjes wit, ik ben benieuwd. De haren moeten ook nog een 'finishing touch'
en oh ja ik geloof dat ik ook nog iets in de hals moet doen. Nog genoeg te doen dus. Ik wil graag volgend weekend het schilderij gaan brengen. Een beetje druk op de ketel kan geen kwaad.

dinsdag 25 januari 2011

een begin

Nou, daar gaat ie dan. Een blog. Om vooral jullie te informeren over de gang van mijn zaken en de stand
van het moment. Eigenlijk gaat het erom dat ik vooral mijzelf ga motiveren. Ik ben vooral een denken en wil graag dat omzetten in een doener. Maar er zijn altijd zoveel redenen om iets niet te doen... ahhaha.
Ik heb ontzettend veel ideeën en inspiratie aan beelden om op papier te zetten. Als ik geen beelden heb, dan heb ik wel emoties. Wat ik met deze blog wil verwezenlijken is dat ik deze ideeën en beelden ook werkelijk op papier of doek of paneel ga zetten.
Op het ogenblik staan er een paar werkstukken open. De belangrijkste is een olieverf portret van de vader van Henry. Ja interessant. Maar wie is die Henry dan wel? Vorig jaar 31 januari 2010 hebben wij ons hondje (ahahhaha, zeg maar gerust Hond) opgehaald bij Henry en Marloes. Onze Duitste Staande Langhaar is een heerlijke hond, met een zeer eigen wil en een krachtige persoonlijkheid naast zijn zeer mooie en knappe voorkomen als DSL hond. Henry en Marloes hadden al twee van hen ouders in de vorm van een mooi olieverfschilderijtje aan de muur hangen en er moest er eigenlijk nog één bij. Ik stelde voor dat ik dat zou proberen te maken. Het is dus ongeveer een jaar geleden dat ik er mee begon. Maar gelukkig kan ik zeggen dat er nog een ander project tussen zat. Deze heb ik in september / oktober 2010 kunnen afleveren. Heel iets anders trouwens een tweeluik van twee keer 80x120 cm. Een bijzonder ontwerp gebaseerd op een foto genomen in de starbucks in Indonesia. Het is wel heel anders geworden. Ik vond het moeilijk de stijl, een soort gestempelde afbeeldingen één op één te kopieren. Wilde er graag mijn eigen handschrift in kwijt. Ik vind het zelf heel mooi geworden. De opdrachtgevers hebben het afgenomen en hebben mij gezegd dat ze er tevreden mee waren. Maar wees eerlijk zo'n eerste opdracht is best wel spannend en dat blijft het ook. Hoe lang zullen ze het leuk blijven vinden? Hoe dan ook Henry zijn papa was daarna aan de beurt om verder te ontwikkelen. Het wordt weer heel mooi. Wel veel moeilijker zo'n doorleefd gezicht dan de gladde jonge huidjes van mijn prachtige dochters. Wat ik van mezelf merk bij het starten en eindigen van een project, is dat ik het moeilijk vind om te beginnen (het zogenaamde witte doek syndroom) en dat ik het nog moeilijker vind om de laatste hand te leggen aan het geheel. Want dan is het af en staat de goed of afkeuring voor de deur. Het wordt tijd het zelfvertrouwen hierin gaat groeien. Wil ik straks voor jullie prachtige werkstukken gaan maken, dan zal ik toch flot moeten beginnen en het werkstuk in een vloeiende beweging weer moeten afronden.....