Nou, het is niet te geloven. Na, ik denk ongeveer, 5 jaren ploeteren op deze tekening is de ijsvogel af. Wat dit werk zo moeilijk maakt, zijn alle luchtbellen en belletjes. Het laatste stukje was ook in dit geval weer ontzettend moeilijk. Het gaat hier over afsluiten, losmaken, onthechting. Tranen erbij, van alles (aan emoties) komt dan even lost. Voor het eerst met gum gewerkt en daar ben ik toch niet zo van. De meeste fouten (ook in het leven) kun je niet meer weggummen, je zult er vanaf dat moment weer het beste van moeten maken. Wanneer je intuitief werk maakt, is dat juist spannend, want het onbewuste stuurt je handelen aan en daardoor krijg je vaak de meest leuke en mooie afbeeldingen met veel betekenis. Maar wanneer je iets maakt wat moet lijken, zul je toch moeten corrigeren. Maar goed. Hij is er. Er komt weer ruimte om verder te gaan met de kikkers en een tweede duikende ijsvogel ligt alweer klaar om gekleurd te worden. Zo wordt het, hoop ik, een interessante 'duikende ijsvogel' tweeluik.
Leuk verhaal!
BeantwoordenVerwijderenIljitsj