Het volgende project gestart. Het project van de kikkers. Eigenlijk moet ik eerst nog mijn ijsvogel afmaken. Dat doe ik vanavond. Stom genoeg, ben ik nu alweer uren bezig met mijn blog.
Dat is misschien ook niet helemaal de bedoeling... ahhahaha. In ieder geval zie je hier onder de blauwe pijlgifkikker
Uit Wikipedia: Het is een van de weinige soorten kikkers die in één oogopslag te herkennen is; een knalblauwe kleur met over het hele lijf kleine zwarte vlekjes die op het midden van de rug groter zijn. Vele andere soorten pijlgifkikkers hebben wel felle kleuren maar vele variaties, de blauwe pijlgifkikker is altijd helemaal blauw. Het patroon van kleine vlekjes kent wel wat variatie; sommige exemplaren hebben slechts een paar kleine vlekjes bij de oksels of zeer kleine stipjes over het hele lijf. De buik is lichtblauw en zoals alle pijlgifkikkers heeft deze soort een gedrongen, pad-achtig lijf en wordt ongeveer 4,5 centimeter lang.
In een prachtige compositie met een, ik denk, een bromelia achtige plant. Mooi kleuren.
Eerst, net zoals de portretten van een gezicht, opgezet in lijnen en daarna alle donkere details ingekleurd met potlood.
Wanneer je geen mensen gezichten schilderd, maar zoals in dit geval, een gekleurd portret van een kikker,
start je niet met sepiabruin en wit-hogen, maar kun je als basis ei-tempera gebruiken.
Uit Wikipedia: Tempera wordt gemaakt door het met de hand of met een stamper in een vijzel samenwrijven van droge, poedervormige pigmenten, vermengd met eidooier en water. In West-Europa is dit temperarecept voor het eerst rond 1390 opgeschreven door Cennino Cennini in zijn boek Il Libro del l'Arte. Eigeel is van zichzelf een emulsie van olieachtige stoffen en water, waarin eiwitten zijn opgelost. Daarbij bevat het de emulgator lecithine.[1] Als de tempera droogt, verdampt eerst het water, waarna de eiwitten denatureren en niet meer in water oplosbaar zijn. De olie verandert chemisch niet bij het droogproces, maar houdt de verflaag soepel. Schilderijen gemaakt met tempera hebben de eeuwen doorstaan.
Hier zie je de eerste laag voor kikker 1. Ik ben ondertussen ook kikker 2 aan het opzetten. Zodat ik straks
twee tegelijk in ei-tempera kan zetten. Dat scheelt weer verf. Want er wordt wat weggegooid. Ik maak eigelijk altijd teveel verf voor dat wat ik wil schilderen.
Wanneer het hele schilderij in ei-tempera opgezet is, kun je overgaan op de olieverf. Je hebt zo een mooie stevige basis, die er voor zorgt dat je veel minder fouten zal maken en het eindproduct veel beter zal worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten