Pagina's

donderdag 27 januari 2011

te veel informatie

Ja, teveel informatie gelijk alweer in mijn eerste bericht.
Ook een aantal typ- en schrijffouten!
Het moet ook wel eerst zes keer nagekeken worden voordat ik het plaats natuurlijk.
We noemen het maar opstartproblemen.
Vanavond schilderles. Ik ga het schilderij van 'Pa' afmaken. De lippen moeten gedaan worden,
de ogen zijn nog iets te helder blauw en 'pa' kijkt eigenlijk iets kleiner. Ik ga ook beginnen met het
poetsen van zijn tanden... ahahhah. Dat is trouwens heel moeilijk; schilderen van tanden.
Allemaal verschillende kleurtjes wit, ik ben benieuwd. De haren moeten ook nog een 'finishing touch'
en oh ja ik geloof dat ik ook nog iets in de hals moet doen. Nog genoeg te doen dus. Ik wil graag volgend weekend het schilderij gaan brengen. Een beetje druk op de ketel kan geen kwaad.

dinsdag 25 januari 2011

een begin

Nou, daar gaat ie dan. Een blog. Om vooral jullie te informeren over de gang van mijn zaken en de stand
van het moment. Eigenlijk gaat het erom dat ik vooral mijzelf ga motiveren. Ik ben vooral een denken en wil graag dat omzetten in een doener. Maar er zijn altijd zoveel redenen om iets niet te doen... ahhaha.
Ik heb ontzettend veel ideeën en inspiratie aan beelden om op papier te zetten. Als ik geen beelden heb, dan heb ik wel emoties. Wat ik met deze blog wil verwezenlijken is dat ik deze ideeën en beelden ook werkelijk op papier of doek of paneel ga zetten.
Op het ogenblik staan er een paar werkstukken open. De belangrijkste is een olieverf portret van de vader van Henry. Ja interessant. Maar wie is die Henry dan wel? Vorig jaar 31 januari 2010 hebben wij ons hondje (ahahhaha, zeg maar gerust Hond) opgehaald bij Henry en Marloes. Onze Duitste Staande Langhaar is een heerlijke hond, met een zeer eigen wil en een krachtige persoonlijkheid naast zijn zeer mooie en knappe voorkomen als DSL hond. Henry en Marloes hadden al twee van hen ouders in de vorm van een mooi olieverfschilderijtje aan de muur hangen en er moest er eigenlijk nog één bij. Ik stelde voor dat ik dat zou proberen te maken. Het is dus ongeveer een jaar geleden dat ik er mee begon. Maar gelukkig kan ik zeggen dat er nog een ander project tussen zat. Deze heb ik in september / oktober 2010 kunnen afleveren. Heel iets anders trouwens een tweeluik van twee keer 80x120 cm. Een bijzonder ontwerp gebaseerd op een foto genomen in de starbucks in Indonesia. Het is wel heel anders geworden. Ik vond het moeilijk de stijl, een soort gestempelde afbeeldingen één op één te kopieren. Wilde er graag mijn eigen handschrift in kwijt. Ik vind het zelf heel mooi geworden. De opdrachtgevers hebben het afgenomen en hebben mij gezegd dat ze er tevreden mee waren. Maar wees eerlijk zo'n eerste opdracht is best wel spannend en dat blijft het ook. Hoe lang zullen ze het leuk blijven vinden? Hoe dan ook Henry zijn papa was daarna aan de beurt om verder te ontwikkelen. Het wordt weer heel mooi. Wel veel moeilijker zo'n doorleefd gezicht dan de gladde jonge huidjes van mijn prachtige dochters. Wat ik van mezelf merk bij het starten en eindigen van een project, is dat ik het moeilijk vind om te beginnen (het zogenaamde witte doek syndroom) en dat ik het nog moeilijker vind om de laatste hand te leggen aan het geheel. Want dan is het af en staat de goed of afkeuring voor de deur. Het wordt tijd het zelfvertrouwen hierin gaat groeien. Wil ik straks voor jullie prachtige werkstukken gaan maken, dan zal ik toch flot moeten beginnen en het werkstuk in een vloeiende beweging weer moeten afronden.....