Ik ben er een liefhebber van. Rituelen opgebouwd met vaders en moeders, opa's en oma's, tantes en ooms en daarna met eigen partner en kinderen. Wanneer je als echtpaar van elkaar gaat scheiden heeft dat een enorme impact ook op deze rituelen die vaak ook voor de kinderen zoveel houvast, verbondenheid en liefde betekenen. Mijn ex-partner en ik hebben na de scheiding nog heel wat rituelen vast weten te houden, maar langzaamaan en vooral nadat Opa Piet niet meer verder kon en er tussen uit kneep, is er de klad in gekomen.
Het vertrouwde karakter van rituelen vind ik mooi. Ze helpen je door het dagelijkse leven, door momenten van feestelijkheden en ook door zware tijden waarin verlies een hoofdrol speelt. Het hebben van rituelen zijn voor mij persoonlijk in het dagelijkse leven niet zo belangrijk als wel het effect dat ik denk dat rituelen hebben als zijnde een bindmiddel tussen familieleden en vrienden, alsook voor de samenleving.
Mijn moeder haar leven zit vol met geritualiseerde gewoontes. Vaste gewoontes waar ze niet meer buiten kan, omdat anders het leven niet meer zo duidelijk is als ze zou willen. Ze zijn haar steun en toeverlaat. Om iets van afwisseling in haar dagelijkse bestaan vol vaste momenten te geven, mag zij naar een prachtige dagopvang hier vlak in de buurt. Een uitgebreide zorgboerderij, waar ik van hoop dat ze ook straks in de zomer kan genieten van nieuwe dingen welke nog altijd doorspekt zijn met de voor haar zo belangrijke dagelijkse rituelen.
De medewerker van de organisatie die deze verzorging voor mijn moeder begeleid, we noemen geen naam, heeft bedacht dat ik, na alweer 6 jaren mantelzorg voor mijn mamsie, wel een opkikkertje kon gebruiken. Zij heeft mij dan ook uitgenodigd voor de 'Christmas FairTrade' die de komende weken georganiseerd wordt voor werkgevers die hun werknemers een origineel kerstpakket willen laten uitzoeken op een kerstmarkt met eerlijke producten. Ik mocht vanmiddag als mantelzorger op deze markt zelf iets uitzoeken, onder genot van aandacht, een lekkere cappuccino, een oliebol nog lekkerder en daarna een heerlijk glas pils.
Als we dan toch over rituele praten. Laat dit ritueel maar blijven. Zo een leuk initiatief. In combinatie met de zogenaamde Matchbeurs hier in het dorp heeft men dit jaar het dan ook voor elkaar gekregen om ook een aantal mantelzorgers in het zonnetje te zetten. Hoe leuk is dit. Wat er allemaal niet uit samenwerken, empowerment en goede wil kan ontstaan.
Ik mocht iets moois uitzoeken. Moeilijk hoor. Er waren echt prachtige dingen. Mooie beschilderd aardewerk, leuke kaarsen, heerlijke chocolade, wijn, thee en kaas, pakketten met plantjes voor in de tuin, lekkere ruikers voor het lijf en mooie bijzondere armbandjes.
Met een aantal mensen leuke gesprekken gehad en ik realiseerde mij weer eens wat voor een impact mantelzorg heeft op de mantelzorger en zijn gezin. Mijn moeder kan gelukkig weer een heleboel zelf, maar sommige mantelzorgers komen niet los van de dagelijkse zorg en zijn 24 uur, 7 dagen per week druk met zorgen voor hun partner of familielid. Ik begrijp nog altijd niet de uitspraak die ik vanmorgen nog net even meekreeg van iemand op tv die zei dat oude mensen echt heel graag in hun oude omgeving willen blijven. Ja heel vaak is dit het geval, maar dat moet dan ook wel haalbaar zijn. Soms is het echt niet meer mogelijk, dan wordt het gevaarlijk en is het niet meer onder controle te houden tussen de reeds georganiseerde zorgmomenten door.
Mijn moeder is een royale moeder. Misschien niet zo erg met knuffels en kusjes, maar wel met samen uit eten gaan. Antoon en ik bedenken om de zoveel tijd een uitje en dan proberen we een eetgelegenheid uit te zoeken die mijn moeder ook leuk zou kunnen vinden. Wij worden dan ook regelmatig door haar getrakteerd en op deze manier probeert ze ons te bedanken voor alle zorg die ik geef, maar waarvan ze zich ook realiseert dat het ook op Antoon zijn leven een effect heeft.
Alle tijd die ik aan mijn moeder geef, moet ergens vandaag komen. Ik ben een jaar werkeloos geweest en daarbij zo vermoeid dat ik wel een stapje terug moest doen. Al die ballen omhoog houden werd echt te veel en ze begonnen dan ook om de beurt uit de lucht te vallen. Ik heb op een bepaald moment moeten kiezen, iets minder voor de rest en iets meer voor mezelf. Het betekent dat de mensen om mij heen mijn aandacht minder konden opvragen. Je kunt je tijd maar één keer inzetten, dus waren er mensen die iets moesten inleveren. Vooral de hond heeft het lastig, geen lange wandelingen meer in het bos en ook de meisjes die ik al de helft van de tijd kan zien, moesten mijn aandacht en aanwezigheid extra missen. Kwali-tijd blijft belangrijk in de relatie met je kinderen en zij moesten het deze zomer echt even ontzien.
Daarom dacht ik vanmiddag ik ga voor hen iets uitzoeken. Ik mag naar deze leuke happening en zij krijgen een kleine attentie waarbij het verhaal belangrijker is dan het cadeautje.
Nu is er nog een verhaal over 'Rituals'. Echt het staat totaal los van het verhaal hierboven, maar wordt door de 'ChristmasFairTrade' met elkaar gekoppeld.
Vorig jaar december werd ik 50 jaar. Ik mocht een lijstje maken met familie, vrienden en kennissen die ik om mij heen wilde tijdens mijn feestje en één van deze dierbare is Ingrid. Ingrid is iemand die samen met René, ik denk al 32 jaar, mijn leven in komt om daarna ook weer te gaan. Er zijn van die contacten die geen echte vrienden zijn, maar die wel bij je of in je leven horen. Mensen waarvan je blij wordt en die 'Godverdomme Maaike' roepen, als je ze na 10 jaar weer eens ontmoeten en dan wel op een borrel na een begrafenisplechtigheid waar je elkaar niet zou verwachten. Elkaar altijd hardop lachend en roepend omhelzen omdat het oprecht leuk is elkaar weer te zien. Ik ben iemand die graag bij andere mensen op visite gaat, ook in het geval van Ingrid en Rene, was het altijd wij, of na onze scheiding, ik, die om de zoveel tijd bij hen op bezoek ging. Het maakt niet uit, het was altijd een feestje. Ingrid en Rene waren uitgenodigd voor mijn verjaardag en dat terwijl wij geen enkele verjaardag samen hebben gevierd. Ik ben dankbaar dat Ingrid de moeite heeft genomen om naar mijn feestje te komen, zo is ze toch eens naar mij toegekomen. Als cadeautje name ze voor mij een heerlijk flesje 'Rituals....' mee.
Ik ben een bewaarder. Heb dit mooie flesje in mijn kast gezet voor een goed moment. Niet gelijk opmaken, maar bewaren voor bijzondere tijden.
En bijzondere tijden kwamen helaas maar al te snel. Tijdens een van mijn spontane bezoekjes aan Ingrid, begroet zij mij met minder luidruchtige vrolijkheid dan anders. Wat fijn dat je er bent zegt ze, ik heb geen goed nieuws. Ik weet het eigenlijk gelijk en inderdaad haar bericht is zwaar kl....! De borstkanker waarvan ze een aantal jaren verlost was, is helaas in alle heftigheid teruggekomen.
We hebben een paar prachtige momenten samen beleefd, maar ook wat akward moments omdat ik te gretig was in mijn wens om haar te ondersteunen en haar te graag in het leven wilde houden. Toen het echt pittig werd voor haar mocht ik niet dichterbij komen en wist ik niet meer hoe mij moest verhouden. Voelde me zo met haar verbonden, maar kende haar te weinig om echt op haar manier met het afscheid nemen om te gaan. Ik heb toen meer afstand genomen en mij met haar verbonden door een schilderij te maken en op het moment van haar toch nog voor mij onverwachtse overlijden heb ik het door haar geschonken flesje Rituals 'Fortune Oil' met Sweet orange & Cedar Wood erbij gepakt en mij er bijna dagelijks mee ingesopt tijdens mijn douchebeurt. Vandaag heb ik het laatste beetje uit het flesje geperst, het flesje afgedroogd en weer terug in mijn kastje gezet. Een periode van rouw heb ik met een klein ritueel begeleidt. Het geurtje, het flesje zorgden ervoor dat ik elke dag een momentje aan Ingrid kon denken. Het zal nu minder worden, dacht ik nog vanmorgen, zo zonder dit flesje.
Vandaag vond ik op de ChristmasFairTrade een hele kraam met Rituals .... en jawel ook mijn Fortune Oil. Naast de armbandjes voor mijn lieve dochters, heb ik mijzelf dan ook vandaag een nieuwe periode contact met gekke, oprechte en lieve Ingrid cadeau gedaan. Het flesje aangeschaft, zodat ik met heel veel liefde elke dag een klein moment aan Ingrid mag denken. Het feit dat ik nooit meer zo enthousiast begroet zal worden, maakt dat ik haar ontzettend mis. Maar met mijn nieuwe flesje Rituals heb ik gelukkig weer een ritueeltje in handen waar ik eventjes per dag met haar verbonden kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten